Այս  գեղեցկադեմ  հայուհիները, ովքեր իրենց մասնակցությունն են բերել ծրագրին ՌԴ Կրասնոյարսկ  քաղաքից, հերթական շրջայցի  ողջ  ճանապարհին  ավտոբուսի  մեջ  անդադար  պարում  էին և ընկերներին ոգևորված պարի հրավիրում: Ակնհայտ էր, որ նրանք մերվել են հայկական միջավայրինև  հատկապես` մասնակից  ընկերներին: Իրենց տպավորություններով  նրանք  կիսվեցին  մեզ  հետ:

Քույրերի  ոգևորությունն  ու  ուրախությունը  մեծ  է, որ մասնակցում  են  այս ծրագրին: Ասում են`  շատ են սիրել  Հայաստանը. այստեղ մարդիկ, ի տարբերություն այնտեղի, շատ ջերմ, սրտաբաց և ուրախ են:  Իսկ ծրագրին որոշել են մասնակցել իրենց ծանոթի խորհրդով: «Որոշեցինք մասնակցել, քանի որ շատ վաղուց չէինք եղել Հայաստանում: Այժմ, երբ  արդեն մեր հայրենիքում ենք, ծրագրի շնորհիվ շատ բացահայտումներ արեցինք մեզ համար, պատմական գեղեցիկ վայրերում եղանք, որոնց մասին լսել էինք միայն: Հատկապես հավանել ենք Գառնին, Գեղարդը»-ասացին քույրերը: Քույրերից Վարսիկն իր խոսակցականի մեջ արդեն դրական տեղաշարժ է նկատում. սկզբում միայն ռուսերենով  էր շփվում մարդկանց հետ, իսկ հիմա մայրենի լեզվով խոսելը գերակշռում է, ինչը շատ է ուրախացնում նրան:

Հայկական ճաշատեսակները հավանել են, պասուց տոլման են առաջին անգամ համտեսել, որը բացահայտում էր իրենց համար, իսկ քաղցրահամ սուջուխը, ինչպես նրանք են նշում, անփոխարինելի համ ունի:

Խանդավառությամբ են պատմում իրենց արդեն ամուր և մտերմիկ դարձած  ընկերության մասին, որը հասցրել են ձևավորել մյուս մասնակիցների հետ. «Չէինք պատկերացնում, որ այսքան շուտ կմտերմանանք, բոլորս հասկանում ենք միմյանց և հարգում, խոստացել ենք, որ ծրագրից հետո էլ կշարունակենք կապ պահպանել և շփվել, հեռախոսահամարներով ենք փոխանակվել, համացանցով ևս խոսելու հնարավորություն կունենանք, նույնիսկ պայմանավորվել ենք հարմար առիթի դեպքում հյուր գնալ իրար: Մի խոսքով, երբ ավարտվի «Արի տուն»-ը,  շատ կտխրենք, չենք ուզում վերջանա այս ամենը»,- հուզմունքով  ասացին քույրերը:

Գևորգ  Չիչյան