Կաթոլիկ եկեղեցում այդքան հայտնի Սբ. Բարսեղը միակ հայ սուրբն է, որը ներառված է Տիեզերական օրացույցում: Նա իր մշակույթի միակ ներկայացուցիչն է, բայց ինչպիսի՜ մշակույթի: Սբ. Բարսեղի ժողովուրդը ամենահին քրիստոնյա ազգն է, որը դարձի է եկել Քրիստոսին Սբ. Գրիգոր Լուսավորչի կողմից 301թ.՝ մինչև Կոստանդիանոս Ա Մեծ կայսրը:

Ընդ որում, Հայաստանում ավելի շատերն են նահատակվել, քան աշխարհի մեկ այլ անկյունում՝ հաշվի առնելով, որ ցեղասպանության զոհերը քրիստոնեական հավատքի ատելության հողի վրա են սպանվել: Հիմա մենք արդարացիորեն մտահոգված ենք ISIS-ի դաժանությամբ, ուստի եկեք չմոռանանք 100 տարի առաջ զոհված հայերին:

Արժանահիշատակ է Հայոց ցեղասպանության մասին Ադոլֆ Հիտլերի տեսակետը, որին անդրադարձ է կատարել 1939-ին.

«Մեր ուժը մեր արագությունն է և դաժանությունը: Չինգիզ խանը` իր թելադրանքով, թեթև ու ուրախ սրտով կոտորել տվեց միլիոնավոր կանանց ու երեխաների: Այսօր պատմությունը նրան դիտում է որպես մի հզոր պետության հիմնադրի: Ես կարևորություն չեմ տալիս այն բանին, թե թույլ Արևմտյան Եվրոպան ինչ կասի իմ մասին: Ես հրաման եմ արձակել՝ (և կգնդակահարեմ բոլոր նրանց, ովքեր թեկուզ մի քննադատական խոսք անգամ արտաբերեն) հայտնելով, որ պատերազմի վերջնական նպատակը ոչ թե որոշակի սահմաններ հաստատելն է, այլ թշնամու ֆիզիկական բնաջնջումը: Ուստի, ես առայժմ Արևելք եմ ուղարկել միայն իմ «Գանգի ստորաբաժանումները»` հրամայելով նրանց` առանց գթության և խղճահարության, անխտիր սպանել լեհական ցեղին կամ այդ լեզվին պատկանող բոլոր տղամարդկանց, կանանց և երեխաներին: Միայն այս միջոցով է, որ մենք կնվաճենք մեզ անհրաժեշտ տարածքներ: Ի վերջո, այսօր ո՞վ է խոսում հայերի ոչնչացման մասին»:

Իսկապես՝ ո՞վ: Այդ է պատճառը, որ մենք պիտի խոսենք և այս ապրիլին հիշենք Հայաստանի մասին: Ուստի, գրանցեք ձեր օրագրերում Հարյուրամյակի ամսաթիվը: