Ալին Մարանեան առաջին անգամ Հայաստան` բարեկամներուն այցելութեան  եկած էր  1995 թուականին, երբ տակաւին 14 տարեկան էր ու չէր կրնար ենթադրել, որ 20 տարի անց հանգամանքերու բերումով պիտի դառնար Հայաստանի քաղաքացի  եւ ազգութեամբ ասորի  ամուսնուն` Մանսուր Հըլըպի հետ պիտի ապրին եւ աշխատին  իր հայրենիքին մէջ:

«Կ’ըսեն, ամէն  չարիքի մէջ բարիք  կայ: Սուրիական  պատերազմը պատճառ  դարձաւ, որպէսզի  մենք  հաստատուինք Հայաստանի մէջ: Այս  տարուան  Օգոստոս ամսուն հայաստանաբնակ  մեր ընկերը մեզի  հրաւիրեց այստեղ: Որոշ ժամանակ ապրեցանք անոնց  տունը,  յետոյ  բնակարան  վարձեցինք, աշխատանք գտանք ու յարմարեցանք տեղի կենցաղին ու ապրելակերպին»,-womennet.am-ի թղթակիցին հետ զրոյցին կը պատմէ Ալինը:

Մեծ եղեռնէն  փրկուած, Այնթապի Օրըլ գիւղէն Հալէպ գաղթած Ալինի պապերը չէին կրնար  պատկերացնել, որ ժառանգներէն մէկուն հանգրուանը  պիտի ըլլար Հայաստան: Սակայն եղաւ այն,  ինչ եղաւ:

Հալէպի մէջ  մնացած Ալինի եւ  անոր ամուսնուն ծնողներէն ստացած տեղեկութիւնները  յուսադրող չեն: Սուրիական  պատերազմի վերջը դեռ  չերեւիր: Արդէն երեք  տարի է,  որ  ծնողներս իրենց  տան մէջ չեն ապրիր, քիչ մը աւելի ապահով թաղ  գացած են, թէեւ դարձեալ արկերը  «Գլուխնին վրայով  կ’երթան»:

Սուրիոյ մէջ ապրած  տարիներուն երիտասարդ ամուսինները կ’աշխատէին  իրենց  մասնագիտութեամբ. Մանսուրը` որպէս  վարսայարդար, Ալինը` cosmetologist- մատնայարդար: Հալէպի մէջ ձեռք  բերած  վարսավիրանոցը վարձակալութեամբ  յանձնած են   ուրիշին,  իսկ  իրենք երկուքով կ’աշխատին Նոր Նորքի  1-ին  զանգուածին մէջ գտնուող գողտրիկ ու յարմարաւէտ «MS» գեղեցկութեան  սրահին մէջ: Չըլլային ընկերներու, հարեւաններու,  վարսավիրանոցի վարսայարդար Անգելինայի սրտացաւութիւնն ու խորհուրդները, երիտասարդ ամուսիններուն համար նոր միջավայրին մէջ  յարմարիլը դժուար կ’ըլլար:

«Կան սուրիահայեր, որ  ամիսներ շարունակ  աշխատանք  չեն գտներ, իսկ  մեր  բախտը բերաւ,  հանդիպեցանք լաւ մարդոց ու անոնց օգնութեամբ  կրցանք  գտնել աշխատանք: Շնորհակալ ենք այդ  մեծ աջակցութեան  համար: Ամուսինս  անոնց միջոցով  ճանչցաւ  հայերուն,  եւ հիմա այնքան կը սիրէ  երկիրն  ու հայերը, որ անգամ  հարազատներուն  կը յորդորէ այցելել Հայաստան»,- կ’ըսէ Ալինը:

Երեւանի մէջ ամէն  քայլափոխի հանդիպած գեղեցկութեան  սրահներու առատութիւնը այնուհանդերձ չյուսահատեցուց Ալինը ու անոր  ամուսինը: Չէ՞ որ իւրաքանչիւրը  իր  բախտն ու յաջողութիւնը ունի: Ու գտան: Այսօր անոնք  ունին  իրենց  մշտական  յաճախորդները: Ճիշդ է, Հալէպի մէջ  անոնց թիւը անհամեմատ  շատ էր, սակայն այստեղ ալ  դժգոհ չեն:

Ալինի եւ ամուսնուն աշխատանքը էապէս  կը տարբերի տեղաբնակ վարսայարդարներու աշխատանքէն, թէեւ այստեղ արեւելայն ոճի սանտրուածքներ նախընտրողներն ալ քիչ  չեն: Այնուհանդերձ ամուսնինները ոճերու բազմազանութեամբ կը փորձեն  գոհացնել իրենց  յաճախորդները: Յետագայ  ծրագիրներուն մասին դեռ  կանուխ  է խօսիլ, իսկ «նեղութեան»  պարագային Մանսուրի  բարեկամներու աջակցութեամբ աշխատանք  կը փնտրեն Տուպայի մէջ: Ի դէպ, Մանսուրի երազանքն է Հայաստանի մէջ սեփական  տուն ունենալ:

Ժպտերես ու կենսախինդ Ալինի համար լեզուներու իմացութիւնը կարեւոր է, հայերէնի, արաբերէնի ու անգլերէնի հետ վատ չէր ըլլար նաեւ ռուսերէնի իմացութիւնը, որ  կ’օգնէ  հաղորդակցուիլ ռուսախօս  յաճախորդներու հետ:  Ու քանի որ օրուան ընթացքին կ’ունենայ  «պարապ ժամեր», ուստի կը զբաղի  նաեւ  խոհարարութեամբ: Ալինի  պատրաստած  իշլի-քիւֆթան արդէն  բաւական պահանջարկ ունի շրջակայ  խանութներու գնորդներուն կողմէ:

-Հալէպը իմ  ծննդավայրս է, սակայն  Երեւանը տունս»,-կ’ըսէ հազար ու մի երազանքներ  հիւսող Ալինը:

Անոյշ Ներսիսեան