“Արի տան” գոյնով է ներկուել

Կարօտից արթնացած հոգիս,

Այսօր ես տուն եմ եկել,

Երկիրս կանգնած է կողքիս

Աչքերս ժպիտ են հագել,

Թախիծը անցել է խոր քուն,

Ու սիրտս իր տօնը սարքել

Երգում է այսօր “Արի տուն”

Մէկը ըսած է. “պարը բանաստեղծութիւն է, իսկ պարային իւրաքանչիւր շարժում անոր բառերն են”: Իսկ թէ ինչ հետաքրքրական “բանաստեղծութիւններ” կը կերտեն արիտունցիները, կարելի է տեսնել միայն “Արի տուն” ճամբարին: Ճամբարային օրերէն մէկուն ժամանակ այցի գացի անոնց եւ մասնակցեցայ պարի դասընթացին: Մասնակիցներու շարժումները աւելի շատ ոչ յանգաւոր տողեր կը յիշեցնէին եւ անով իսկ աւելի հետաքրքրական կը դառնայ: Վանուշ Խանամիրեանի անուան Հայաստանի պարարուեստի գործիչներու միաւորման անդամ, “Տաւրոս” ազգագրական համոյթի գեղարուեստական ղեկավար պարուսոյց Լիւդուիգ Պօղոսեանն արիտունցիներուն կը սորվեցնէր “Ուէր վերի” հայկական պարի խումբին պատկանող “Բատոլա” պարատեսակը:

“Ազգային ինքնութեան պահպանման համար կայ երեք նախապայման` լեզուն, կրօնը եւ մշակոյթը: “Արի տուն ճամբարին կան հայը հայ պահելու բոլոր նախապայմանները: Ակնյայտ է յատկապէս ղեկավարներու սրտցաւ վերաբերումը երեխաներու հանդէպ: Կ’ափսոսամ, որ շուտ չեմ եկած ճամբար: Երեխաները շատ հաւնած եմ, շուրջ 150 մասնակից են, բայց այնքան հեշտ է անոնց հետ աշխատիլը, բոլորն ալ լսող են”, – կ’ըսէ պարոն Պօղոսեանը:

Մինչ մենք կը զրուցէինք, երեխաները վոլէյպոլ կը խաղան, եւ ուշադրութիւնս գրաւեց յատկապէս անոնց զիջողական խաղը: “Այո, իրենք շատ հաշտ կը խաղան, ու միշտ հետաքրքրական խաղեր կը կազմակերպեն”, – կ’ըսէ պարուսոյցը, – “երեկոյեան գացած էի անոնց խաղերը դիտելու: Կազմակերպած էին “կը փնտռենք տաղանդներ” խաղը, ու չէք պատկերացներ որքան տաղանդաւոր են անոնք: Աղջիկներէն մէկը Էնզելի պարեց, եւ ես զարմացած էի: Սփիւռքի նախարարութիւնը շատ մեծ գործ կ’ընէ` կազմակերպելով նման ծրագիր: Ան կ’օգնէ պահպանել հայ մշակոյթը, հայ արուեստը, հայ ինքնութիւնը աշխարհի տարբեր երկրներու մէջ: Լաւ կ’ըլլար, որ նման ծրագիրներ շատ ըլլային”:

Մարիաննա Անանեան