«Մի օր անպայման վերադառնալու եմ այնտեղ, որտեղից սկսել եմ իմ մեծ ճանապարհի սկիզբը». Վարդուհի Խաչատրյան
«16 տարի ապրում եմ դրսում, սակայն հոգով ու սրտով միշտ ներսում եմ՝ իմ Հայրենիքում»
Հուլիսի 20-ին ՀՀ սփյուռքի նախարարի կողմից «Կոմիտաս» մեդալով պարգևատրված, 7 միջազգային մրցույթների դափնեկիր, Ժնևի «Գրանդ» օպերայի մեներգչուհի Վարդուհի Խաչատրյանի հետ զրուցել է «Հայերն այսօր»-ի թղթակիցը:
-Հարգելի՛ Վարդուհի , սրտանց շնորհավորում եմ բարձր պարգևի արժանանալու առիթով: Խնդրում եմ ներկայացրեք Ձեր ստեղծագործական անցած ճանապարհի համառոտ խճանկարը:
-Ծնվել եմ Երևանում. հայրս ՀՀ ժողովրդական արտիստ Ալբերտ Խաչատրյանն է: Մեծացել եմ երաժշտական մթնոլորտում, երաժշտական բարձրագույն կրթությունս ստացել եմ Երևանում: Եղել եմ ՀՀ ֆիլհարմոնիայի և կամերային նվագախմբի մենակատար, աշխատել եմ նաև Հայաստանի ակադեմիական երգչախմբի հետ: Առաջին մեծ հաջողությունս 1999-ին Լիեժում (Բելգիա) վոկալիստների մրցույթում տարած հաղթանակն է եղել, որին հետագայում հաջորդեցին շատ հաղթանակներ ու մրցանակներ: Հայաստանում, որպես տարվա լավագույն երգչուհի, 2004-ին արժանացել եմ «Արտավազդ» մրցանակի: Բազմաթիվ հրավերներով հանդես եմ եկել աշխարհի տարբեր բեմերում՝ համագործակցելով հանրահայտ շատ երգիչների, դիրիժորների և երաժիշտներիր հետ, բազմաթիվ մենահամերգներ եմ տվել աշխարհի շատ քաղաքներում: Երգում եմ 7 լեզուներով: 2007-ից բնակվում և աշխատում եմ Ժնևում:
-Կոմիտասն ի՞նչ տեղ է զբաղեցնում Ձեր կյանքում, Ձեր երգացանկում:
-Կոմիտասի երգերին ու մշակումներին ծանոթացել եմ դեռևս մանուկի հասակից՝ լսելով հայրիկիս՝ ՀՀ ժողովրդակիան արտիստ Ալբերտ Խաչատրյանի կոմիտասյան անզուգական կատարումները: Իմ բոլոր մենահամերգների ծրագրերում ընդգրկված են Կոմիտասի վոկալ ստեղծագործությունները, որոնք ներկայացրել եմ եվրոպացի հանդիսատեսներին: Նարեկացի, Կոմիտաս, Եկմալյան, Բաբաջանյան և հայ այլ կոմպոզիտորների ստեղծագործությունները ևս ներկայացրել եմ միջազգային հայտնի փառատոների ժամանակ: 2010-ին լույս է տեսել իմ՝ «Կոմիտասի հիշատակին» ձայնասկավառակը, որն ընդգրկում է Կոմիտասի քնարական երգերի շարքը:
-Ես լսել եմ , որ Ժնևում Դուք ստեղծել եք «Ավետիս» հայ- շվեյցարական մշակութային կազմակերպությունը. ո՞րն է այդ կազմակերպության առաքելությունը, նպատակը:
-«Ավետիս»-ի նպատակը եվրոպացի հանդիսատեսին հայ կոմպոզիտորների և երաժիշտ- կատարողների հետ ծանոթացնելն է, հայկական երաժշտությունն ու արվեստը Եվրոպայում տարածելը և Եվրոպայում ճանաչում ստանալու համար հայ տաղանդավոր երիտասարդներին, արվեստագետներին աջակցելը: 2015-ին «Ավետիս»-ը Հայոց ցեղասպանությանը նվիրված 3 մեծ միջոցառում է կազմակերպել Ժնևի հանրահայտ սրահներում:
-Ի՞նչ ծրագրեր ունեք Հայաստանում:
-Մասնագիտական առումով՝ ոչ մի. եթե հրավիրեն, կգամ ու կերգեմ: Հուլիսի 25-ին մեկնելու եմ Իտալիա, որտեղ օգոստոսի 11, 12-ին «Աիդա» օպերայից հանդես եմ գալու Ամներիսի դերերգով:
-Ի՞նչ զգացումներ ունեցաք, երբ ՀՀ սփյուռքի նախարարը Ձեզ «Կոմիտաս» մեդալով պարգևատրեց:
-Շատ հուզված էի. ուրախ եմ, որ նման պարգևի ինձ Հայրենիքո՛ւմ են արժանացնում: Շատ մրցանակների եմ արժանացել, սակայն Կոմիտասի մեդալով պարգևատրվելը անչափ թանկ ու զգայացունց պահ էր ինձ համար: Ես միշտ երգում եմ՝ առանց որևէ պարգևի ակնկալիք ունենալու, սակայն չեմ կարող չխոստովանել, որ հաճելի է նման վերաբերմունքի, ուշադրության արժանանալը:
-Դուք մի քանի օրից մեկնելու եք . ի՞նչ եք Ձեզ հետ տանում Հայաստանից…
-Շատ բան՝ արև, ժպիտ, անսահման ջերմություն, նաև՝ անհանգստություն…Ես կարոտում եմ ինձ հարազատ մարդկանց, Երևանի՝ ինձ ծանոթ ու բազում հույզեր, հիշողություններ արթնացնող փողոցները, եկեղեցիները…Մի օր անպայման վերադառնալու եմ այնտեղ , որտեղից սկսել եմ իմ մեծ ճանապարհի սկիզբը: 16 տարի ապրում եմ դրսում, սակայն հոգով ու սրտով միշտ ներսում եմ՝ իմ Հայաստանում:
Զրուցեց Կարինե Ավագյանը