Վանքերի ու եկեղեցիների մեծ մասը կողոպտվեց ու հրկիզվեց, սակայն քարաշեն այն եկեղեցիները, որոնք հնարավոր չեղան ոչնչացնել հրկիզմամբ, ջարդարարները պղծեցին, ապականեցին քրիստոնեական սրբությունները: Նույնկերպ Տարսոնի հայ բնակչությանը կոտորելուց ու Սուրբ Աստվածածին միակ հայկական եկեղեցին ամբողջովին կողոպտելուց հետո թուրք զինվորները փորձեցին բոլոր կողմերից հրկիզել այն: Քարաշեն եկեղեցին հրկիզել նրանց չհաջողվեց, ուստի ասկյարները կրոնական քինախնդրությամբ նախ քանդեցին խորանը,ապա պղծեցին այն` օգտագործելով որպես արտաքնոց: Ականատեսների վկայությամբ` Տարսոնի հիշյալ եկեղեցին վերջնականապես հողին չհավասարեցվեց տեղի թուրք բնակչության շնորհիվ, նրանք, հիացած այդ շինության գեղեցկությամբ ու ամրությամբ ակնկալում էին հետագայում այն մզկիթի վերածել:

«Տարսոնի պատմական հայոց եկեղեցին,որ քաղաքի ամենակարևոր շենքն էր, թալանվեց, մարմարից արձանները քանդվեցին, իսկ այն ինչ հնարավոր էր տանել տարան, բայց այն դիմացավ բոլոր կրակոցներին»:

Հերբերտ Ադամս Գիբոնս, ամերիկացի միջազգայնագետ