ՀՀ սփյուռքի նախարարության «Արի տուն» ծրագրի շրջանակներում հայկական բազմաթիվ օջախներ իրենց ընտանեկան հարկի ներքո հյուրընկալել են սփյուռքահայ երեխաների, ընդունել նրանց հարազատի նման, հայկական ավանդական ընտանիքի ջերմությունն ու սերը փոխանցել մեր հայորդիներին: Այդ ընտանիքներից մեկի երիտասարդ ու հմայիչ տանտիրուհու՝Արմինե Պետրոսյանի հետ էլ մի փոքրիկ զրույց ունեցա «Հայերն այսօր» էլեկտրոնային պարբերականի համար:

-Արմինե՛, հեռախոսային մեր նախնական զրույցի ժամանակ Դուք ասացիք, որ Ձեր տանը հյուրընկալել եք սփյուռքահայ երեք երեխաների. դժվար չէ՞ր, չէ՞ որ Դուք երկու փոքրիկ բալիկ ունեք:

-Ես այդ ծրագրի մասին տեղեկացա մանկապարտեզում, խորհրդակցեցի ամունուս՝ Արտակ Միքայելյանի հետ, եկանք ընդհանուր հայտարարի և որոշեցինք ընդունել մեր սփյուռքահայ երեխաներին: Անշու՛շտ, դժվար էր, սակայն ես սիրով, ջերմությամբ, գրկաբաց ընդունեցի նրանց և ջանում էի, որպեսզի մեր տանը, մեր ընտանիքի հետ անցկացրած ժամանակը հաճելի ու հիշարժան լինի նրանց համար: Իմ բալիկները՝ 6 և 3 տարեկան, սիրով շփվում էին այդ երեխաների հետ, հատկապես՝ ֆրանսիայից եկած երկու քույրիկների՝ 16-ամյա Անահիտ Սիլահալի և նրա քրոջ՝ 13-ամյա Անի Սիլահալի հետ: Նալչիկից մեր տանը հյուրընկալված Նելին այդքան շփվող չէր, ավելի ինքնամփոփ էր: Բոլորս շատ կապվեցիք այդ երեխաների հետ, մինչև այժմ կապը պահում ենք. փա՛ռք Աստծո, սոցիալական ցանցերն այդ հարցում մեծ օգնություն են:

-Կարո՞ղ եք հիշել, թե երեխաները Հայաստանի տեսարժան վայրերից որո՞վ էին առավելապես հիացած, տպավորված:

-Նրանք էքսկուրսիաներից տուն էին վերադառնում հարուստ տպավորություններով, հիացած, զարմացած…Հիշում եմ, որ առավելապես տպավորված էին Գառնի, Գեղարդ, Խորվիրապ և զորամաս կատարած այցելություններով: Նրանք այնքա՜ն ոգևորված էին Հայաստանով, որ որոշել էին իրենց ծնողներին խնդրել մի տուն գնել Հայրենիքում:

-Արմինե՛, իսկ Ձեր ընտանիքի հետ ի՞նչ միջոցառումների են մասնակցել:

-Մասնակցել են մկրտության արարողության, որից հատկապաես շատ տպավորված էին ֆրանսահայ քույրիկները: Նրանց տարել ենք սրճարան, զվարճանքի վայրեր, կարուսելներ են նստել , զանազան հետաքրքիր խաղեր խաղացել: Շատ սիրում էին շրջել Երևանի փողոցներով, լինել Հանրապետության հրապարակում:

-Համոզված եմ, որ նաև համեղ կերակրատեսակներով եք հյուրասիրել նրանց…

–Այո՛, համեղ ու հայկական: Հաճախ նրանք՝ իրե՛նք էին պատվիրում, թե ինչ պատրաստեմ: Ամեն ինչ ախորժակով էին ուտում: Մե՛նք էլ նրանցից ինչ-որ բան սովորեցինք. սովորության համաձայն՝ մենք առաջին հերթին առավոտյան սուրճ էինք խմում և նրանց նույնպես մատուցում սուրճ, սակայն այդ խելացի երեխաներն ստիպեցին ու սովորեցրին մեզ սուրճից առաջ անպայման թեթևակի նախաճաշել:

-Արմինե՛, ի՞նչ կասեք «Արի տուն» հայրենաճանաչողական ծրագրի մասին:

-Լավ ծրագիր է, ուսուցողական. այն ընկերության, մարդասիրության և հյուրամեծարության յուրօրինակ դասեր է տալիս երկուստեք: Ես մի հետաքրքիր  միտք եմ առաջարկում, այն է՝ բոլոր տարիների հյուրընկալ ընտանիքներին մի օր հավաքել, զրուցել, ավելի մոտիկից ծանոթանալ: «Արի տուն»-ը առիթ է, որպեսզի Սփյուռքում ապրող երեխաները ծանոթանան իրենց Հայրենիքի պատմամշակութային հուշարձաններին, գեղատեսիլ վայրերին, շփվեն Հայաստանում ապրող իրենց հասակակիցների հետ: Թեև այս ծրագիրը հայրենաճանաչողական է, սակայն այն տունդարձի սկզբնական փոքրիկ արահետներից մեկն է:

-Այս տարի հյուընկալելու մտադրություն ունե՞ք…

-Սրտանց կուզեի, սակայն մեծ բալիկիս նախապատրաստական դասընթացների պետք է տանեմ, որովհետև այս տարի դպրոց է գնալու. երևի ժամանակ չունենամ:

Զրուցեց Կարինե Ավագյանը