«Լրագրությունն այն եզակի մասնագիտությունն է, որը գտւնվում է ներկայի, անցյալի և ապագայի կիզակետում». Արամ Անանյան

Հոկտեմբերի 20-ին մեկնարկեց ՀՀ սփյուռքի նախարարության կազմակերպած «Հայոց պետականությունը՝ միասնության առանցք» խորագիրը կրող Լրագրողների համահայկական համաժողովը, որի ընթացքում հնչեցին Սփյուռքի և Հայաստանի  մի շարք լրատվամիջոցների  ներկայացուցիչների ելույթներ: Նրանց այս համաժողովում միավորել են լրագրողական դաշտին առնչվող այլևայլ խնդիրներ, մտահոգությություններ, որոնց լուծման ճանապարհներն անպայմանորեն համագործակցության արդյունքում կգտնվեն: Այդ հարցերի շուրջ էլ ծավալվեց «Հայերն այսօր»-ի համար իմ զրույցը «Արմենպրես» լրատվական գործակալության տնօրեն Արամ Անանյանի հետ:

-Պարո՛ն Անանյան, ես կարդացի Ձեր զեկուցման թեման՝«Լրատվության ապագան: ժամանակակից լրատվական միտումները՝ համահայկական տեղեկատվական միասնական ցանցի ձևավորման համատեքստում». անշու՛շտ, կարևոր թեմա է լրագրության ապագան, սակայն պակաս կարևոր չէ լրագրության ներկան. ո՞րն է Ձեզ մտահոգող ամենակարևոր խնդիրն այդ ոլորտում:

-Լրագրությունն այն եզակի մասնագիտությունն է, որը գտնվում է ներկայի, անցյալի ու ապագայի կիզակետում: Որքան մեզ շրջապատող աշխարհում ավելանում ու արագանում  են փոփոխություններն, այնքան լրագրությունը տեղափոխվում է դեպի ապագա. դա, իհարկե, չի նշանակում, որ մենք ճշմարտությունն ու իրականությունն արձանագրելու փոխարեն պետք է գլխակորույս նետվենք կանխատեսումների դաշտ, այլ այն, որ  խնդիրները, որոնք մեր մասնագիտության առջև ծառանալու են 5-10-15 տարի հետո, շատ ավելի արագ են դառնում առօրեական: Այս առումով 5 կարևոր միտումներ կան, որոնցից մեկը տեխնոլոգիաների զարգացումն է, երկրորդը, որն այսօր խիստ ակնհայտ է, բովանդակության համար կատաղի պայքարն է, երրորդը տեխնոլոգիաների զարգացմանը զուգահեռ լրատվամիջոցների թվի աճն է, չորրորդը՝ պետություն-լրատվամիջոցներ-բիզնես ձևաչափերի փոփոխությունը և հինգերորդը՝ մասնագիտական առումով ամենակարևորներից մեկը, էթիկական  լրատվության խնդիրները, որոնք նույնպես ձևափոխումների են ենթարկվում: Սա՛ է հարցերի  այն մոտավոր շրջանակը, որոնց ես անդրադառնում եմ, որովհետև այդ համաշխարհային միտումներն այս կամ այն չափով ազդում են նաև համահայկական լրատվական իրականության վրա:

– Ծնվելով ու մեծանալով  ճանաչված մտավորականի՝  հայերենասեր ու հայրենասեր Լևոն Անանյանի ընտանիքում, կարծում  եմ՝ Ձեզ էլ  ժառանգաբար փոխանցվել են  այդ արժեքները,  և Դուք, որպես հայ  ու լրատվամիջոցի ղեկավար, անշուշտ, պետք է մտահոգված լինեք  հայոց լեզվի  վիճակով մեր լրատվամիջոցներում :

-Իհարկե՛, այդ մտահոգությունը կա. մեծացել է լրատվամիջոցների թիվը, և դա չի կարող բացասաբար չազդել թե՛ լեզվի, թե՛ մատուցվող լրատվության որակի վրա, որովհետև առաջարկի և պահանջարկի  հավասարակշռության բացակայությունը մեզ կանգնեցրել է մի իրողության առջև, երբ խմբագիրները, լրատվամիջոցների ղեկավարները շատ սահմանափակ ընտրություն են ունենում՝ զտելու լավ կադրեր: Ասեմ նաև, որ մեր բազմաթիվ լրատվամիջոցների տնտեսական վիճակն էլ նախանձելի չէ, և դա էլ  լրացուցիչ սահմանափակումներ է ստեղծում, սակայն  դրանք արդարացում չեն կարող լինել, և հայոց լեզուն, լրատվամիջոցների հայերենն այդ ամենից չպետք է տուժի. յուրաքանչյուրն, ով իրեն տեսնում է այդ ոլորտում, պետք է մեծագույն պատասխանատվությամբ վերաբերվի հայոց լեզվին:

-Համամի՞տ եք արդյոք ստեղծված այն կարծիքին, թե համացանցը, կայքերը  մեր կյանքից դուրս են մղել տպագիր մամուլը:

-Ես կարծում եմ, որ պատմությունը փաստել է, և կապի որևէ միջոց, տպագիր մամուլ չի անհետացել. եթե այն ասելիք ու անելիք ունի, երբեք չի անհետանա, պարզապես կարող են փոխվել կրիչները, կարող է փոխվել տեխնոլոգիան, սակայն չի անհետանալու այն լրատվամիջոցը, որն առաջարկելու է ինքնատիպ, հետաքրքիր, բովանդակալից նյութեր՝անկախ կրիչից. խնդիրը կրիչը չէ, այլ՝ բովանդակությունը:

-Որքանո՞վ եք կարևորում  նման համաժողովները, և արդյոք  զգալի, շոշափելի՞ է դրանց արդյունավետությունը:

-Սա արդեն 8-րդ համաժողովն է, որը համընկել է  Հայաստանի անկախության 25-ամյակին, դրանում էլ մեծ խորհուրդ կա: Փաստը վկայում է, որ համաժողովների նման ձևաչափերը խիստ պահանջված են. միայն մենք չենք, որ այս ձևաչափով համաժողովներ ենք անում: «Արմենպրես»-ը Հայաստանի ամենամեծ միջազգային ներգրավվածություն ունեցող լրատվամիջոցներից է. մենք շուրջ 20 գործակալությունների հետ երկկողմ հարաբերություններ ունենք, մի քանի միջազգային լրատվական կազմակերպությունների անդամ ենք և տեսնում ենք, թե մեր գործընկերներն իրենց երկրներում ինչպես են կազմակերպում նման համաժողովները: Այսինքն՝ այսպիսի համաժողովները պահանջված են, և ակնկալում եմ, որ քննարկումները կլինեն նույնքան արդիական, որովհետև խորագիրը Հայոց պետականության շուրջ համախմբվելն է:

Զրուցեց Կարինե Ավագյանը

 

Scroll Up