ՀՀ սփիւռքի նախարարութեան «Քայլ դէպի տուն» ծրագիրի աւստրիահայ մասնակից Ալեքսանտր Շրայտերը «Հայերն այսօր»-ի խմբագրութեան մէջ  հիւրընկալուեցաւ ծրագիրով նախատեսուած վայրերէն Երեւանի քոնեակի գործարան այցելելէն ետք :  Ան աչքի ինկաւ մանկական անմիջական պահուածքով եւ վառվռուն աչքերով: Ալեքսանտրը մեզի զարմացուց գիւմրեցիի բարբառով յստակ խօսելով, որուն մասին քիչ մը ուշ կը պատմենք:

Տասներեք տարեկան պատանին իւրատեսակ  «քննութիւն» մըն ալ անցաւ: Տեղեկանալով, որ հայերէն գրել այդքան ալ լաւ չի կրնար, յանպատրաստից առաջարկեցինք մեսրոպեան տառերով իր անուն-ազգանունը գրել: Սկիզբը քիչ մը անակնկալի եկաւ, սակայն յաջողեցաւ իր առջեւ դրուած խնդիրը պատուով յաղթահարել…

–Ալեքսա՛նտր, ինչպէ՞ս եկար  «Քայլ դէպի տուն» :

-Մայրիկս  այս ծրագիրին մասին համացանցով կարդացած եւ որոշած էր, որ անպայման պէտք է  ուղարկէ  ինծի  մասնակցելու: Ես ալ սիրով համաձայնեցայ:

-Ին՞չ ակնկալիքներով  կը մասնակցիս ծրագիրին:

-Նախ կարեւոր ձեռքբերում կը համարեմ հայոց լեզուի դասընթացներուն ժամանակ հայկական տառեր սորվիլը, քանի որ դժուարութեամբ կը գրեմ, հակառակ, որ շատ լաւ կը խօսիմ:

Ծրագիրի ծիրէն ներս այցելած վայրերէս շատ հաւնած եմ մեր հին եկեղեցիներն ու թանգարանները: Յատկապէս տպաւորուած եմ Մատենադարան եւ Սպարապետ Վազգէն Սարգսեանի տուն-թանգարան այցելութենէն:  Վրաս մեծ ազդեցութիւն ձգած է  անոր մետալներն ու շքանշանները:

-Պատմէ՛ քու մասիդ, ազատ ժամանակ ինչո՞վ կը սիրես զբաղիլ:

-Այն քաղաքը, ուր մենք կ՛ապրինք, հայկական դպրոց չկայ, այդ պատճառով ալ աւստրիական դպրոց կը յաճախեմ:Սակայն Հայաստանը միշտ իմ սրտիս մէջ է:

 Շատ կը սիրեմ համակարգչային խաղեր, ֆութպոլ խաղալ եւ հեծանիւ քշել: Ինծի հասակակից հայ ընկեր ալ ունիմ, որուն հետ կը զբօսնեմ կամ տարբեր խաղեր կը խաղամ:

Մայրս հայաստանցի է, ծնած է Գիւմրի, իսկ լուսահոգի հայրս` աւստրիացի: Գիւմրիի բարբառով խօսելու պատճառն այն է, որ մայրս տան մէջ միայն հայերէն կը խօսի, իսկ ես տարիներու ընթացքին ընկալած եմ այդ բարբառը:

– Այցելա՞ծ ես Գիւմրի:

-Ամէն անգամ Հայաստան այցելելուս` մօրս հետ պարտադիր կ՛երթանք Գիւմրի, այնտեղ հարազատներ ունինք: Կը սիրեմ զբօսնել Գիւմրիի փողոցներով, համտեսել աւանդական ուտելիքները: Առհասարակ, շատ կը հաւնիմ հայկական խոհանոցը, յատկապէս խորովածը, եփած ձուն` թարխունով ու լաւաշով:

Կը կարծեմ` Հայաստան շատ լաւ երկիր է, իսկ հայերը ջերմ ու բարի մարդիկ են:  Յետագային կու գամ արդեօք Հայաստան ապրելու, թէ` ոչ, դժուար է  հիմա ըսել, ժամանակը ցոյց կու տայ:

-Իբրեւ հայ, աւստրիացիներուն կը պատմե՞ս հայ ժողովուրդին մասին:

-Աւստրիացիներն այնքան շատ տեղեկութիւններ չեն գիտեր Հայաստանի ու հայ ժողովուրդի մասին: Սակայն միշտ առիթի պարագային կը պատմեմ անոնց, թէ մենք ինչպիսի ժողովուրդ ենք ու ինչ դժուարութիւններ  յաղթահարած ենք: Անոնց պատմած եմ նաեւ Թաւշեայ յեղափոխութեան մասին եւ ըսած, որ Հայաստանի մէջ վերջապէս ժողովուրդի ձայնը լսելի դարձաւ:

 -Ալեքսա՛նտր, ծրագիրի ծիրէն ներս հիւրընկալ ընտանիքի՞, թէ՞ ազգականի տուն  կը մնաս:

-Հիւրընկալ ընտանիքի մօտ: Դաւիթ Զախարեանի տան  մէջ կը  բնակիմ, մեր ծանօթութեան առաջին օրէն  հարազատի պէս ընդունեց զիս, անոր հետ երբեք օտարութիւն չեմ զգար:

Ծրագիրի աւարտէն ետք  տուն վերադառնալով` հանգստանալէ յետոյ միասին կը զրուցենք եւ հաճելի երեկոյ կ՛անցնենք: Այնչափ շնորհակալ եմ Դաւիթին ու իր ընտանիքի անդամներուն, որ ինծի հանդէպ այդքան ուշադիր են:

Զրուցեց Գէորգ Չիչեան