Արդէն  քանի մը ամիս է, որ Սիւնիքի մարզի Վերիշէն համայնքի բնակիչները ոչ թէ հարեւան գիւղերու մէջ թխուած հացը կը գնեն, այլ` հայրենի գիւղի: Գործի ծրագիրի հեղինակը  մօտ մէկ տարի առաջ Ռուսաստանէն հայրենի գիւղ վերադարձած Հրանդ Պետրոսեանն է, որ  մէկ տասնեակէ աւելի տարիներ բնակելով Ռուսաստան, ի վերջոյ որոշած է  վերադառնալ հայրենի գիւղ եւ նոր աշխատատեղեր բանալ:

Հին Գորիսը վերջին տարիներուն   դարձաւ Վերիշէն:  Սիւնիքի մարզի այս համայնքն  ալ առաջին հայեացքէն որեւէ բանով չի տարբերիր ՀՀ միւս համայնքներէն` ցեխապատ փողոցներ,  մառախլապատ եղանակ, աշնան գոյներ ու հոգի տակ ճկուած գիւղացիներ:

Այստեղ, ինչպէս եւ Գորիս, արցախեան պատերազմի շունչը  զգացած են:  Թէ ինչպէս  սկսան առաջին կրակոցները  գիւղացիները դժուարութեամբ կը յիշեն,  չեն մոռնար, սակայն, որ  արկերը իրար հերթ չտալով կը թափուէին գիւղին վրայ:  Երբ  Վերիշէնի մէջ լռեցին  արկերու ձայները, տուներէն սկսան լսուիլ  հրաժեշտի  խօսքերը:

Գիւղի տղամարդիկ կը հեռանային` հիմնականին մէջ աշխատանք փնտրելու Ռուսաստանի մէջ: Անոնց մէջ էին  նաեւ Վերիշէնցի պանրագործ Սլաւիկ Պետրոսեանի որդիները:  Որդիներուն մինակ չձգելու, ինչու չէ նաեւ աչքը վրանին պահելու համար էր, որ գնաց Մոսկուա, պանրագործութեամբ զբաղեցաւ,  սակայն միայն մէկ տարի կրցաւ  ապրիլ գիւղէն  հեռու:

Վերադարձաւ հայրենի գիւղ , սակայն չմոռցաւ ամէն օր   որդիներուն ՌԴ-էն հայրենի գիւղ  վերադառնալու առաջարկ ու յորդոր ընելու:  Մինակ էր, ուստի եւ չկրցաւ սեփական գործ մը հիմնել: Դեռ 1992թ էր որդիներուն կ’առաջարկէր  գիւղին մէջ պանիրի արտադրամաս հիմնել: Աշխատանքային փորձը պատրաստ էր փոխանցելու որդիներուն: «Հայկական պանիրի առանձանյատկութիւնը կաթի բաղադրութիւնն է, կաթի քիմիական բաղադրութենէ , Կոռնիձորի կովերու կաթէն պատրաստուած պանիրի համը զուիցերական պանիրի համին է»:

Սլաւիկ Պետրոսեանի` հայրենի գիւղին նուիրուածութիւնը   քիչ մը աւելի ուշ, սակայն, փոխանցուեցաւ նաեւ  որդիներուն:  Անոր որդին` Հրանդ  Պետրոսեան  15 տարի աշխատեցաւ  ՌԴ մէջ, արտադրամասեր հիմնեց, աշխատատեղեր ստեղծեց: Առաջին հինգ տարին  ծննդավայր չեկաւ, յետոյ արդէն ամէն տարի պարտադիր հայրենի գիւղ կու գար, ու տարիէ տարի կը հասկնար, որ վերադառնալու ժամանակն է: Կը կարօտնար ամէն ինչին «Գիւղի ամէն ինչին կարօտում էի` օդը, հողը, ջուրը, հարեւաններին»,- armradio.am-ի փոխանցմամբ` Հրանդ Պետրոսեան կ’ըսէ:

Ոչ միայն հասկցաւ, այլ նաեւ  վերադարձաւ ու  Վերիշենի մէջ  հացի արտադրամաս հիմնեց: Իսկ հաց կը թխեն,  քանի որ գիւղին մէջ հացի արտադրամաս չկար:  Ի տարբերութիւն շատերու` տղաներուն ապագան հէնց հայրենի գիւղին մէջ կը   տեսնէ:  Նախընտրելի է քիչ` Հայաստանի մէջ, ոչ թէ շատ` բայց արտերկրի մէջ:  Այնտեղ խնդիրներ ունէր ` գրանցման հետ կապուած, կար օտարութիւն, որ հայրենի գիւղին մէջ չէր:

Հացի արտադրամասի սարքաւորումները`  1 մլն 940 հազար դրամ ընդհանուր արժողութեամբ,  տրամադրուած է «Մարդը կարիքի մէջ» կազմակերպութեան հայաստանեան ներկայացուցչութեան  եւ ՀՕՄ հետ համատեղ իրականացուող «Աջակցութիւն շրջանառու  ներգաղթեալներու եւ ընդելուզումը Հայաստանի մէջ» ծրագիրի ծիրէն ներս:  Արտադրամասը հիմնեցին երկու աշխատողով, սակայն  վստահ են` նոր արուեստագիտութիւններով արտադրուող հացի արտադրամասը կ’ընդլայնուի, նոր աշխատատեղեր կը ստեղծեն` փորձելով նաեւ հայրենի գիւղ վերադարձնել  ՌԴ մեկնած իրենց համագիւղացիները: