Մայիսի 14-ին Հայաստանի ազգային գրադարանի մէջ տեղի ունեցաւ ամերիկահայ գրող, մատենագիր Յովսէփ Նալպանտեանի երկու գիրքերու` “Կեանքի շարունաուող շաւիղներ” եւ “Հայ գիրքը Ամերիկայի մէջ” (1857-2015 թթ.) մատենագիտական աշխատութեան շնորհանդէսը, հեղինակը զայն նուիրած է Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցին: Ձեռնարկին ներկայ էին ՀՀ սփիւռքի փոխնախարար Սերժ Սրապիոնեանը, մտաւորականներ, դասախօսներ եւ այլք: Յովսէփ Նալպանտեանի կեանքն ու գործունէութիւնը ներկայացուց Հայաստանի ազգային գրադարանի փոխտնօրէն Հայկանոյշ Ղազարեան: Բանասիրական գիտութիւններու դոցենտ (բգդ) գրականագէտ Սամուէլ Մուրատեան, իր խօսքը փոխանցելով ըսաւ,- “Այն երջանիկներից եմ, ում բախտ է վիճակուել 1983թուականին ԵՊՀ բանասիրութեան ֆակուլտետում դասախօսել նրան, շատ առաջադէմ ուսանող էր, յիշում եմ, թէ ինչպէս էր արցախեան շարժման օրերին նա նստացոյց արել, առաջադէմ, ազնիւ մտաւորական է, նրա գրքերում ամփոփուած են մեր ժողովրդի պատմութիւնը, մշակոյթը”:

Բանաստեղծ Արեւշատ Աւագեան շնորհակալութիւն յայտնելով Յովսէփ Նալպանտեանին ըսաւ,-“նրա աշխատանքներում այնքան հայրենասիրութիւն, մշակութային գաղտնիքներ կան ներառուած, որ ակամայից ուզում եմ խոնարհուել նրա առջեւ: Ինձ նաեւ ոգեւորում է Յովսէփի` համացանցում ակտիւ լինելը, նոյնիսկ այդ միջոցով է փորձում հայ մշակոյթն ու գրականութիւնը տարածել”: ԵՊՀ դասախօս, բգդ Ռուբէն Սաքապետոյեանի կածիքով,- “Յովսէփ Նալպանտեան անունը հպարտութիւն է առաջացնում ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտէի համար: Ժամանակին, երբ Սփիւռքից ուսանողներ էին գալիս մեզ մօտ սովորելու, նա այդ հարցում առաջամարտիկներից, եւ դարձաւ վերջին ռահվիրան իր սերնդի, քանի որ հիմա բոլորովին այլ պատկեր է:

Յովսէփը գաղափարապէս ձեւաւորուած հայրենասէր է, ումից շատ բան ունենք սովորելու, իսկ գրքի հանդէպ առանձնայատուկ պաշտամունք ունի, գուրգուրանքով է ձեռքն առնում այն: Յովսէփն իր կեանքը նուիրեց հայրենիքին,հայրենասիրութեան քարոզչութեանը”: ՀՀ սփիւռքի փոխնախար Սերժ Սրապիոնեան իր ողջոյնի խօսքով ըսաւ. “շատ վաղուց եմ ճանաչում Յովսէփ Նալբանդեանին` դեռեւս ուսանողական տարիներից: Յովսէփ Նալբանդեանի նուիրումը հայ ժողովրդի, հայ մշակոյթի հանդէպ բնութագրումն է մարդու այն տեսակը, որը դժբախտաբար պակասում է այսօր հասարակութեան մէջ: Երկրորդ բնութագրիչ գիծն այն է, որ չափազանց անկեղծ է, պատկառելի կեանք ապրած մարդը շարունակում է մանկան նման անկեղծ եւ սիրով մնալ: Սա է նրա յաջողութեան գաղտնիքը, քանի որ այն գրքերը, որոնք ստեղծել է նա, սիրտ, հոգի եւ նուիրում կայ դրուած:

Նա այդ ամէնը գենետիկօրէն ժառանգել է ծնողներից եւ մայր հողից: Այս մեծ հայը իր տքնաջան աշխատանքի շնորհիւ հայ մշակոյթի գանձերը մէկտեղելով, ի մի բերելով օտար ափերում հայրենիք է ստեղծում”: Աւարտին եզրափակիչ խօսքով հանդէս եկաւ Յովսէփ Նալպանտեան. “Հպարտ եւ շատ յուզուած եմ այսօրուան համար, գտնուելով Հայաստանի ազգային գրադարանի մէջ`աչքիս առջեւ յայտնուեցան ուսանողական տարիներս, թէ ինչպէս կու գայինք այստեղ` ընթերցանութեան, միշտ պատրաստ եմ հեռաւոր Ամերիկայի Միացեալ Նահագներէն գիրքեր ուղարկելու թէ՛ ազգային գրադարանին, թէ՛ միւս գրադարաններուն:Միշտ պատրաստ եմ Հայաստանի կողքին գտնուելու եւ ուժերս ներածին չափով օգտակար ըլլալու հայրենիքիս, պատգամս է, որ դուք ալ միշտ ձեր զաւակներու, թոռննկներու հոգիներուն մէջ վառ պահէք հայրենասիրութեան գաղափարը եւ անոնց մէջ սէր արթնցնէք առ գրականութիւն եւ ընթերցանութիւն, անոնց բացատրէք գիրք կարդալու խորհուրդի եւ նշանակութեան մասին, իմացէք, որ դուրսն ալ մենք կը կատարենք այդ քարոզչութիւնը եւ կը պայքարինք հայրենիքի պամար”: Տեղեկացնենք նաեւ, որ Յովսէփ Նալպանտեան պարգեւատուրեցեւ Հայաստանի ազգային գրադարանի “Յակոբ Մեղապարտ” մետալով: