Լիբանանի հայ համայնքին,

Նազարյան ընտանիքին

Ընդունեք մեր խորին ցավակցությունները հարգարժան Կարպիս Նազարյանի մահվան կապակցությամբ:

Ցավոմ եմ, որ մինչ պատրաստվում էինք մեծարելու Ազգային Մեծ բարերարին  ծննդյան տարեդարձի առթիվ, ստացանք նրա մահվան բոթը:

Հպարտությամբ եմ փաստում, որ Կարպիս Նազարյանն իր ժողողրդի իսկական զավակն էր, ով իր մեկդարյա կյանքով ծառայեց հայ ժողովրդին, հայ համայնքին:  Ապրեց իր ժողովրդի հոգսով, իր ժողովրդի գործերով:

Նրա բարի, համեստ, մարդկային կերպարը լույս և ջերմություն էր տարածում շրջապատում:

Պարոն Նազարյանն անմնացորդ նվիրվեց Հայկական Բարեգործական Ընդհանուր Միությանը, որպես նահապետ բեղմնավոր գործունեություն ծավալեց բարեգործականի շրջանակներում:

Կարպիս Նազարյան արժանավոր հայը նաև իր գնահատելի նպաստն ունեցավ հայ և արաբ ժողովուրդների անխախտ բարեկամության ամրապնդման գործում:

Դեռ երկար կապրի նա մեր հիշողության մեջ` իր բացակա ներկայությամբ, իր աստվածահաճո գործերով, իր բարերարությամբ ստեղծված ազգային արժեքներով, իր մարդկային գեղեցիկ նկարագրով` ով վերընձյուղեց Նազարյանների 500-ամյա փառավոր գերդաստանի ոդիսականը և իր զավակներին ժառանգեց նազարյանական կյանքով ապրելու խորհուրդը` նվիրվել  հայությանը, Հայրենիքին ու բարիք ստեղծել: Մխիթարվենք նրանով, որ նրա հոգին մշտապես կթևածի  հայրենի լեռներում, Աստծո արքայությունում` ընդմիշտ հիշեցնելով իր ներկայությունը մեր հոգևոր կյանքում:

Խորին վշտակցությամբ`

Հրանուշ Հակոբյան