«Միշտ գարուն է սրտիս համար, երբ մայրիկիս համբույրը կա»
Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին Աստվածածնի ավետման տոնը ամեն տարի նշում է ապրիլի 7-ին: Այս օրը Ամենայն Հայոց Գարեգին Բ կաթողիկոսի օրհնությամբ և տնօրինությամբ հռչակվել է նաև Մայրության ու գեղեցկության օր, և բոլոր եկեղեցիներում կատարվում է մայրության բերկրանքին սպասող կանանց օրհնության կարգ:
Հայ ժողովուրդը մայր է կոչում իր եկեղեցին, հայրենիքը, հողն ու լեզուն: Այս ավետիսով է՛լ ավելի է արժևորվում մայրության գաղափարը, աշխարհին նոր կյանք պարգևելու, հասարակությունը նորոգելու, ձևավորելու և արարելու մեծ խորհուրդը։
Կրասնոդարի «Արմատ» կիրակնօրյա դպրոցի ուսուցիչները իրենց սաների հետ անմասն չեն մնում եկեղեցական և համաժողովրդական ոչ մի տոնից։ Ապրիլի 7-ին նրանք այս կամ այն կերպ արձագանքում են Մայրության տոնին և ամենամայր Մարիամ Աստվածածնի երկրպագության օրվան։
«Ուրարտու» խմբի սաները այդ օրը դասի էին եկել մայրիկների հետ։ Ուսուցչուհի Մեքսիդա Հովհաննիսյանի հորդորով և անմիջական ղեկավարությամբ նրանք սովորել էին հրաշալի բանաստեղծություններ և երգեր, իրենց ձեռքերով ասեղնագործել սրբապատկերներ և բացիկներ։ Դասը ինքնաբերաբար վերածվեց ճանաչողական մեծ հանդեսի։ Աշակերտները ներկայացնում էին տոնի խորհուրդը, պատմական ուղին, փառաբանում հոգատար, գորովագութ մայրերին ու տատիկներին։ Ուսուցչուհու խոսքը վերաբերում էր հայ մոր բարոյական կերպարին, որն առանձնանում է իր նվիրվածության ուժով, դժվարություններին դիմակայելու բացառիկ կարողություններով, անձնազոհության վիթխարի ավյունով։
Երկինքն իմն է իր կապույտով,
Երբ մայրիկիս աչքերը կան,
Ու ժպտում են մեղմ ժպիտով
Մթնշաղի աստղերն անգամ…
Գարո՛ւն, ծաղիկներիդ բույրերով և տաք հովերիդ թևերով բոլոր մայրերի բաղձալի խաղաղությունը բե՛ր աշխարհին և երկրին Հայոց։
Երազիկ Հարությունյան, Կրասնոդար