ՏՈՔԹ. ՃՈՆ ՄԻՍԻՐԵԱՆ.- Անմիջական ընտանիքիս մէջ բժիշկներու օրինակներ չունէի. ե՛ւ ինծի համար, ե՛ւ ընտանիքիս համար իմ տենչս նորութիւն մըն էր, զոր պէտք է յաղթահարէի մինակս: Բժշկութիւնը եղած է իմ փափաքս կանուխ տարիքէս. մարմինի եւ միտքի աշխատանքին գաղտնիքները հասկնալու տենչը մէջս զօրաւոր եղած է, նոյնքան զօրաւոր եղած է նաեւ մէջս ուրիշին օգնելու փափաքն ու գաղափարը: Ասոր զուգահեռ, ծնողքս միշտ քաջալերած է որ հետապնդեմ ու իրականացնեմ փափաքներս:

Ն. ՏԷՄԻՐՃԵԱՆ.- Բժշկական ի՞նչ համալսարաններ յաճախած էք, ո՞ւր եւ ո՞ր տարիներուն:

ՏՈՔԹ. Ճ. ՄԻՍԻՐԵԱՆ.- Մասնագիտանալու գաղափարով 1975ին եկայ Միացեալ Նահանգներ, նոյն ամիսներուն սկսաւ Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմը. Նպատա՛կս մասնագիտանալէ ետք վերադառնալ էր Լիբանան. տարիները սահեցան, սակայն պատերազմը չվերջացաւ, ի վերջոյ ստիպուեցայ մնալ Ամերիկա: 1975ին, 24 տարեկանիս, աւարտելով Պէյրութի ամերիկեան համալսարանի բժշկութեան դպրոցը՝ եկայ Օհայօ, եւ 1975-1981ին մասնագիտացայ ոսկորի վիրաբուժութեան մէջ (Orthopaedic Surgery), աւարտելով Saint Lukes Hospital, Case Western University-ն. ապա, 1981-1982ին, կատարեցի մասնայատուկ մասնագիտութիւն՝ «Fellowship»՝ ոտքը բնորոշող հիւանդութիւններու եւ անոնց վիրաբուժական մօտեցումներուն մասին, իբրեւ ուսուցիչ ունենալով աշխարհահռչակ Roger Mann MD-ին: 1982ին, փոխադրուելով Սան Ֆրանսիսքօ՝ սկսայ աշխատելու Ծովածոցի շրջանը, եւ աշխատանքը կը շարունակուի մինչեւ այսօր: Ունիմ երկու գրասենեակներ ու եօթը վիրահատ գործակից բժիշկներ:

Ն. ՏԷՄԻՐՃԵԱՆ.- Ինչո՞ւ այս մասնագիտութիւնը ընտրած էք, եւ եթէ կարելի է մասնագիտական որոշ լուսաբանութիւններ տալ ոսկորաբուժութեան մասին:

ՏՈՔԹ. Ճ. ՄԻՍԻՐԵԱՆ.- Ոսկորաբուժութիւնը ընտրած եմ իբրեւ մասնագիտութիւն՝ զայն գտնելով յստակ եւ դրական մասնագիտութիւն, եւ իմ տեսանկիւնէն՝ զայն գտնելով շատ օգտակար լուծում տուող բժշկական մօտեցում՝ մարմնային առօրեայ իրավիճակներու:

Իմ մասնագիտութիւնը կը պարփակէ նորածինէ մինչեւ ծերութիւն մարմնամարզանքէ եւ արկածներէ յառաջացած կացութիւններ, եւ կ՛ընդգրկէ մարմինի ծաւալին մեծ տոկոսը՝ իր մէջ ունենալով ողնայարը, մկանները, թեւերը, սրունքները, ջիղերը եւ այլն: Ոսկորաբուժութեան ձգտումն է ախտաճանաչում եւ բուժում. շարժումը կեանքի ամենակենսական յատկութիւններէն մէկն է: Յօդերը ոսկորներուն հանդիպման վայրն են եւ մկաններու ձգանքը թոյլ կու տայ շարժումի ստեղծման: Ոսկորը, յօդը, մկանը շնչող եւ ապրող մարմնային օրկաններ են: Եթէ սնունդը կամ թթուածինը դադրին, անոնք նաեւ կը դադրին ապրելէ եւ աշխատելէ: Ոսկորը որ պինդ կը թուի, որոշ պայմաններու տակ կը դառնայ շատ կակուղ եւ կրնայ շատ դիւրութեամբ փշրուիլ: Ասոր կողքին, կան տարիքի բերումով յօդերու մաշում, յօդային զանազան հիւանդութիւններ, մկանային հիւանդութիւններ, որոնք կ՛ազդեն շարժումին վրայ եւ ցաւ կը պատճառեն:

Հիւանդութիւններու կողքին կան արկածներու պատճառաւ վնասուած ոսկորներ: Ոսկորաբուժութիւնը կը ձգտի մարմինը վերադարձնելու գործող վիճակի՝ հիւանդը ձերբազատելով ցաւերէն:

Ն. ՏԷՄԻՐՃԵԱՆ.- Մեզմէ շատեր, իբրեւ հասարակ մահկանացուներ, սննդականոնի մասին շատ բան չեն գիտեր, մանաւանդ՝ մեր ոսկորներու առողջութեան մասին: Այս առումով մասնագիտական ի՞նչ թելադրութիւններ կրնաք տալ «Ասպարէզ»ի ընթերցողներուն:

ՏՈՔԹ. Ճ. ՄԻՍԻՐԵԱՆ.- Ոսկորները, նման մարմինի այլ օրկաններու, պէտք ունին ճիշդ սնունդի: Ալքոհոլը, ծխելը, գիրութիւնը վնասակար են: Ոսկորները եւ մկանները պէտք ունին մարմնային կանոնաւոր մարզանքներու: Հեծանիւ վարելը, քալելը, լողալը շատ օգտակար են յօդերը ու մկանները շարժուն պահելու եւ զօրացնելու համար: Արեւուն ճառագայթները, որոշ չափով, կարեւոր են ոսկորներու զօրութեան համար:

Ն. ՏԷՄԻՐՃԵԱՆ.- Յաջորդ 10 տարիներուն ընթացքին ի՞նչ յառաջդիմութիւններ կ՛ակնկալէ՛ք ծունկի եւ կոնքի գործողութիւններուն գծով:

ՏՈՔԹ. Ճ. ՄԻՍԻՐԵԱՆ.- Ապագան կը խոստանայ զանազան նորութիւններ, ինչպէս զանազան նորութիւններ արդէն ներկայացուեցան նախորդ տասնամեակներուն: Կը սպասուի, որ աճառի (Cartilage) հիւանդութեան պատճառները աւելի բացայայտուին, զայն կանխելու նպատակով: Հիւանդ աճառը փոխարինելու եւ կամ փոխպատուաստելու (Transplantation) համար, «գեն» (Gene) դարմանումը պիտի զարգանայ՝ կանխելու զանազան հիւանդութիւններ: Համակարգիչը եւ «ռօպոթ»ները արդէն իսկ կը ներմուծուին գործողութեան սրահէն ներս: Ափսէ (Plate), պտուտակներ եւ պրոթեզներ (Prostheses) ա՛լ աւելի պիտի կատարելագործուին: Ապաքինման ժամանակները պիտի կրճատուին, «ինֆեքցիա»ները (Infections) պիտի նուազին:

Ն. ՏԷՄԻՐՃԵԱՆ.- Ի՞նչ խորհուրդներ կրնաք տալ այն հայ երիտասարդներուն, որոնք կը փափաքին բժշկութեան հետեւիլ:

ՏՈՔԹ. Ճ. ՄԻՍԻՐԵԱՆ.- Բժշկութիւնը կոչում մըն է, կը պահանջէ յարատեւ աշխատանք եւ անձնուիրութիւն: Կու տայ հոգեկան ներքին գոհունակութիւն, երբ կը տեսնես հիւանդը առողջացած: Կը պահանջէ երկար տարիներու զոհողութիւն, բայց իր բոլոր դժուարութիւններով, կը քաջալերեմ բոլոր հայ երիտասարդները, որ իրենց ապագայի քննարկութիւններուն ընթացքին բժշկութիւնը նկատի ունենան:

Ն. ՏԷՄԻՐՃԵԱՆ.- Ի՞նչ կը մտածէք Հայ Դատին համար տարուած աշխատանքներուն մասին, մեր հողային պահանջատիրութեան եւ հայ թրքական փոխյարաբերութեանց մասին. Հայ Դատին համար տարուած աշխատանքները որքանո՞վ բաւարար կը գտնէք:

ՏՈՔԹ. Ճ. ՄԻՍԻՐԵԱՆ.- Տարուած աշխատանքը շատ քաջալերելի է եւ դիմագրաւուած պայքարը բուռն է: Համոզուած եմ, որ իրականութիւնը ուշ կամ կանուխ կը յաղթահարէ խաւարի ուժերը: Աշխատանքի թափը պիտի շարունակուի եւ իրականութիւնները պիտի պարզուին աշխարհին: Կը նմանի դրօշարշաւի մը, ուր միայն վերջին վազողը կը հասնի աւարտական գիծին: Ներկայ սերունդին պարտականութիւնը կ՛ըլլայ փոխանցել դրօշակը յաջորդ սերունդին: Ոեւէ մէկը չի կրնար գուշակել ապագան:

Asbarez.com