ՀՀ սփիւռքի նախարարութեան «Սփիւռք» ամառնային դպրոց ծրագիրի ծիրէն ներս նախապատրաստական եւ տարրական դպրոցներու ուսուցիչներու վերապատրաստման դասընթացներուն մասնակցող սփիւռքահայ ուսուցիչներէն Յարութ Էքիզեանի հետ զրուցած է «Հայերն այսօր»–ի թղթակիցը:

-Պարո՛ն Էքիզեան, ո՞ւր եւ ի՞նչ առարկայ կը դասաւանդէք:

-Ես Լիբանան  ծնած եմ, բայց արդէն 35 տարի է, որ կ’ապրիմ եւ կ’աշխատիմ Շուէտի Ուփսալա քաղաքին մէջ, ուր ունինք մեր հայկական կիրակնօրեայ դպրոցը, եկեղեցին, աւելի ճիշդ` ամիսը  անգամ մը կը վարձենք շուէտական եկեղեցին եւ պատարագ կը մատուցենք: Ես դպրոցի տնօրէնն եմ, նաեւ ուսուցչութիւն կ’ընեմ Լերնիայի շուէտական աւագ դպրոցին մէջ. ելեկտրական տեխնիկայի դասեր կու տամ շուէտերէնով:

-Ին՞չ տուաւ Ձեզի «Սփիւռք» ամառնային դպրոցը, ի՞նչ հարցերու պատասխաններ ստացաք:

-Հարցերէն մէկը մտածելակերպն է, որ տարբեր է Շուէտ ապրող ու դասաւանդող ուսուցիչներու մտածելակերպէն: Դասընթացքը բաւականին լաւ նախապատրաստուած է, եւ ակնկալիքներս արդարացան: Միշտ ալ իրարմէ սորվելու բան կայ: Այսպիսի դասընթացքի առաջին անգամ կը մասնակցիմ, իսկ Հայաստան երկրորդ անգամ կ’այցելեմ:

-Պարո՛ն Յարութ, ի՞նչ կայ Հայաստան, որ չկայ Շուէտի մէջ եւ հակառակը…

-Հայաստանի մէջ կայ արեւ, ջերմութիւն, որ չկայ Շուէտի մէջ. այստեղ շուրջբոլորդ հայեր են եւ կը խօսին հայերէն: Ցաւալի է սակայն, որ խանութներու ու այլ շինութիւններու վրայ աւելի շատ անգլերէնով  գրուած է. մնացած ամէն ինչ կը խօսի  հայերէն: Սիրտս կը լեցուի, երբ զիս կը բարեւեն հայերէն:

-Ին՞չ  պիտի տանիք Ձեզի հետ Հայրենիքէն:

-Հետս պիտի տանիմ Հայաստանի սէրը, արեւահամ միրգերու բոյրը, հայկական մտածելակերպը. ցանկութիւն ունիմ կրկին գալու Հայաստան, մշտապէս կապ ունենալու Հայրենիքիս հետ: Ամէն այցելութիւն ինծի համար նորովի կը բացայայտէ Հայաստանն ու իմ հայաստանցի հայրենակիցներս:

Զրուցեց Կարինէ Աւագեան