Կի­րա­կի՝ 18 ­Դեկ­տեմ­բեր 2016ին, «Վ. եւ Վ. ­Տէր-­Զա­քա­րեան» սրա­հէն ներս, տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Հայ Գ­թու­թեան ­Խա­չի ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ա­նի» մաս­նա­ճիւ­ղի եւ «­Մա­լա­քեան-­Գաս­պա­րեան» հայ­կա­կան դպրո­ցի Ծ­նո­ղա­կան ­Մարմ­նոյ կող­մէ կազ­մա­կեր­պո­ւած հայ­կա­կան ա­ւան­դա­կան ճա­շե­րու ­Պա­զա­րը։

Պա­զա­րը շատ նշա­նա­կա­լից եւ խորհր­դան­շա­կան քայլ էր թէ՛ մաս­նա­ճիւ­ղի նո­րըն­տիր վար­չու­թեան եւ թէ՛ նո­րա­կազմ ծնո­ղա­կան միու­թեան հա­մար, ո­րու ե­րի­տա­սարդ ան­դա­մու­հի­նե­րը բնաւ փորձ չու­նէին պա­զար կազ­մա­կեր­պե­լու։

Ն­կա­տա­ռե­լի էր եւ գնա­հա­տե­լի պա­զա­րի յանձ­նա­խում­բին աշ­խա­տան­քը, ո­րու ան­դա­մու­հի­նե­րը՝ ըն­կե­րու­հի­ներ ­Սէ­րա­նա ­Պար­թե­մեան եւ ­Նեկ­տար Պ­լէ­ճեան՝ Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թիւ­նէն, ­Մա­րիա ­Գուն­տակ­ճեան եւ Ան­նա ­Խա­սա­պի՝ «Ա­նի» մաս­նա­ճիւ­ղէն եւ ըն­կե­րու­հի­ներ ­Տիան­նա ­Բա­յա­զե­թեան, ­Սիւ­զան­նա ­Չօ­պա­նեան եւ ­Մէ­րի Ա­ւէ­տի­սեան՝ Ծ­նո­ղա­կան ­Միու­թե­նէն, ա­մէն ջանք գոր­ծադ­րած էին պա­զա­րը ա­մե­նա­բարձր մա­կար­դա­կով կազ­մա­կեր­պե­լու հա­մար։ Ա­ռիթ մը ստեղ­ծո­ւե­ցաւ, որ­պէս­զի ե­րեք միու­թիւն­նե­րու տի­կին­նե­րը կողք-կող­քի աշ­խա­տին եւ հա­մա­գոր­ծակ­ցին՝ յա­նուն մէկ եւ ազ­նիւ նպա­տա­կի։

Պա­զա­րին պա­տիւ ու­նե­ցանք հիւ­րըն­կա­լե­լու ըն­կե­րու­հի Ա­նա­յիս ­Գա­սա­պեա­նին, որ անձ­նո­ւի­րա­բար եւ մեծ գուր­գու­րան­քով իր ձեռ­քով պատ­րաս­տած էր ձե­ռա­գործ աշ­խա­տանք­ներ եւ ա­նուշ­ներ, ո­րոնց վա­ճառ­քէն գո­յա­ցած ամ­բողջ գու­մա­րը փո­խան­ցեց Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան՝ հո­գա­լու դպրո­ցին կա­րիք­նե­րը։
Հիաց­մուն­քի եւ խո­րին շնոր­հա­կա­լու­թեան ար­ժա­նի գործ մը ա­հա՛, որ կու գայ հաս­տա­տե­լու, թէ ի՛նչ կը նշա­նա­կէ «կա­մա­ւո­րու­թիւն»։

Պա­զա­րին իր մաս­նակ­ցու­թիւ­նը բե­րաւ նաեւ ­Հա­մազ­գա­յի­նի ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ղ. ­Սա­րեան» միու­թիւ­նը, իր տա­ղա­ւա­րին ներ­կա­յաց­նե­լով հայ­կա­կան ա­ւան­դա­կան քաղց­րա­ւէ­նիք­ներ։ ­Վար­չու­թեան ան­դամ­նե­րը վա­ճառ­քէն գո­յա­ցած ամ­բողջ գու­մա­րը փո­խան­ցե­ցին պա­զա­րի յանձ­նա­խում­բին՝ այս­պի­սով ի­րենց մեծ ներդ­րու­մը ու­նե­նա­լով պա­զա­րի յա­ջո­ղու­թեան մէջ։ ­Պա­զա­րին իր մաս­նակ­ցու­թիւ­նը բե­րաւ նաեւ Հ.Յ.Դ. Ե­րի­տա­սար­դա­կան ­Միու­թեան ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. ­Թեհ­լի­րեան» խում­բը։

Տօ­նա­կան այս օ­րե­րուն, սոյն ­Պա­զա­րը գե­ղե­ցիկ տօն էր բո­լո­րին հա­մար, տօն ՝­միաս­նա­կա­նու­թեան, քա­նի որ իր շուրջ հա­մախմ­բեց զա­նա­զան միու­թիւն­ներ եւ ան­հատ­ներ, տօն՝ կա­մա­ւո­րու­թեան, քա­նի որ այժ­մեան լա­րո­ւած ա­ռօ­րեան ի նկա­տի առ­նե­լով, բա­զում ան­դա­մու­հի­ներ՝ զո­հա­բե­րե­լով ա­նոնց ժա­մա­նա­կը, դպրո­ցա­հա­սակ ե­րե­խա­նե­րու հոգ­սը եւ այլ պար­տա­կա­նու­թիւն­ներ, կա­մա­ւո­րու­թեան ո­գով լե­ցուն եւ մեծ ջա­նա­սի­րու­թեամբ պատ­րաս­տո­ւե­ցին սոյն պա­զա­րին։ ­Բո­լո­րին հա­մախմ­բեց սէ­րը դէ­պի դպրոց եւ դէ­պի միու­թիւն։

Պա­զա­րին ներ­կա­յա­ցո­ւած էին զա­նա­զան ա­ւան­դա­կան ու­տեստ­ներ եւ քաղց­րա­ւէ­նիք՝ ման­թի, իշ­լի քէոֆ­թէ, ա­ւան­դա­կան ղա­փա­մա, հայ­կա­կան տոլ­մա, պա­սուց տոլ­մա, ա­ւան­դա­կան պա­յու­սակ­ներ եւ գոգ­նոց­ներ եւ այլն` պատ­րաս­տո­ւած միու­թիւն­նե­րու ան­դա­մու­հի­նե­րու, դպրո­ցի ծնող­նե­րու եւ կազ­մա­կեր­պող միու­թեան ան­դա­մու­հի­նե­րու կող­մէ։

Պա­զար այ­ցե­լե­ցին մեծ թի­ւով հայ­րե­նա­կից­ներ, ինչ­պէս նաեւ՝ յոյն եւ օ­տար ըն­կեր-բա­րե­կամ­ներ։ ­Բո­լորն ալ շատ բարձր գնա­հա­տե­ցին թէ՛ պա­զա­րին վա­ճա­ռուե­լիք տե­սա­կա­նին, սրա­հին բարձ­րա­ճա­շակ զար­դա­րու­մը եւ թէ ան­թե­րի կազ­մա­կեր­պո­ւա­ծու­թիւ­նը։
Կազ­մա­կեր­պող վար­չու­թիւն­նե­րը ի­րենց խո­րին շնո­րա­հակ­լու­թիւ­նը կը յայտ­նեն բո­լոր ներ­կա­նե­րուն, ա­նոնց՝ որ սա­տար կանգ­նե­ցան մե­զի` մեր այս դժո­ւա­րին գոր­ծին մէջ եւ ուժ կու տան մե­զի ա­ռա­ջա­նա­լու։
Վարձ­քը կա­տար բո­լոր ըն­կե­րու­հի­նե­րուն։

ԻՐԷՆ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԵԱՆ

Ազատ օր