Պոլսոյ հայ համայնքի աշխոյժ ներկայացուցիչներուն կողմէ հրապարակուող ermenikulturu.com (հայկական մշակոյթ) կայքը բարձրաձայնած է Թուրքիոյ հայ երիտասարդներուն ամենամեծ խնդիրներէն մէկը` մայրենի լեզուի չիմացութեան հարցը:

Ըստ Tert.am-ի`կայքը նշած է, որ Արեւմտեան Հայաստանի «վերջին հայերը» համարուողներու ծնողները, որոնք Սթամպուլ տեղափոխուած են 1940-1950-ական թուականներուն, Ցեղասպանութենէն  ետք հնարաւորութիւն չեն ունեցած Արեւմտեան Հայաստանի տարածքին հայալեզու կրթութիւն ստանալու, մինչդեռ այժմ Սթամպուլի մէջ մեծցող հայ երիտասարդները ունին հնարաւորութիւն յաճախելու հայկական համայնքային վարժարաններ:

Կայքին հեղինակները Թուրքիոյ հայ երիտասարդութեան մէջ հայերէնի թոյլ իմացութեան ամենամեծ պատճառը կը համարեն Թուրքիոյ պետութեան կողմէ կիրառուող խտրական քաղաքականութիւնը, որ ունի երկար տարիներու պատմութիւն: Թերեւս ամենայիշուողն ու դաժանը «քաղաքացի, թրքերէն խօսիր» շարժումն էր, որ կ՛ուղեկցուէր թրքերէն չխօսող ոչ թուրք բնակչութեան հանդէպ բռնաճնշումներով:

Յօդուածին մէջ իբրեւ խոչընդոտ կը նշուի նաեւ հայալեզու աղբիւրներու սակաւութիւնը, մեծ քաղաքին մէջ ապրող եւ աշխատող մարդոց մօտ յաճախակի հանդիպող ժամանակի սղութեան խնդիրն ու շարք մը այլ հարցեր:

Սակայն կայքին անձնակազմը չէ սահմանափակուած այս խնդիրները մատնանշելով, այլեւ առաջարկած է բոլոր այս հարցերու պատասխանները ու մատնանշած հայերէն լեզուի դասընթացներու, հայկական թերթեր եւ գիրքեր վաճառող կրպակներու վայրերը, ինչպէս նաեւ կոչ ըրած հայ երիտասարդներուն հետեւելու հայկական էջերուն Facebook-ի, Instagram-ի եւ Twitter-ի միջոցով:

Նշենք, որ Պոլսոյ մէջ կը գործէ 16 հայկական վարժարան, որոնցմէ 13-ը մասնաւոր են, 3-ը կը համարուին համայնքի ընդհանուր սեփականութիւնը: Այս դպրոցներուն մէջ կրնան յաճախել միայն հայ քրիստոնեայ ընտանիքի զաւակները` ներկայացնելով նախ մկրտութեան թուղթ: Թուրքիոյ Հանրապետութեան օրէնսդրութեան համաձայն` երկրի բոլոր քաղաքացիները պաշտօնապէս թուրք կը համարուին, իսկ հայերը, յոյները եւ հրեաները կը համարուին կրօնական փոքրամասնութիւն: Ըստ Լոզանի պայմանագիրին`կրօնական փոքրամասնութիւն համարուելու շնորհիւ հայերը իրաւունք ստացած են սորվելու իրենց մայրենին, որմէ զրկուած են քիւրտերը, զազաները, չերքեզներն ու լազերը:

Թուրքիոյ հայկական վարժարաններուն մեծ մասը կը գոյատեւէ համայնքի տարբեր բարերարներու նուիրատուութիւններու հաշւոյն, ատոր հետ զուգահեռ` դպրոցներ յաճախող հայ աշակերտներուն թիւը ամէն տարի կը նուազի, որ կապուած է թէ՛ Կ. Պոլսոյ հայ համայնքի արտագաղթին, թէ՛ վարժարաններու ուսման բարձր վարձավճարներուն հետ (Պոլսոյ հայկական վարժարաններու ուսման վարձերը կը կազմեն տարեկան միջինը 3000 տոլար):