2014-2015 տա­րեշր­ջա­նը իր դէմ ծա­ռա­ցած այ­լա­զան դժ­ուա­րու­թիւն­նե­րով եւ խո­չըն­դոտ­նե­րով հան­դերձ չկր­ցաւ կա­սեց­նել հայ դպ­րո­ցին առա­քե­լու­թիւնը: Ար­դա­րեւ, Հինգ­շաբ­թի, 4 Յու­նիս 2015-ին, Հալէպի Հայ Աւե­տա­րա­նա­կան Բե­թէլ եկե­ղեց­ւոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցած միջ­նա­կար­գի հա­դի­սու­թիւնը եկաւ փաս­տե­լու հա­յուն վճ­ռա­կա­մու­թիւնն ու մի­ա­հա­մուռ հա­ւա­քա­կան աշ­խա­տան­քը: Այս տար­ուան հունձ­քը զա­տո­րոշ­ուած էր Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100ամ­եա­կի սե­րունդ ըլ­լա­լու յատ­կու­թեամբ: Այս մասին կը հաղորդէ «Գանձասար» շաբաթաթերթը:

Հան­դի­սու­թիւնը սկիզբ առաւ Սուր­իոյ եւ Հա­յաս­տա­նի զոյգ օրհ­ներգ­նե­րով, նուա­գակ­ցու­թեամբ Շո­ղեր Գեր­պապ­եա­նի (ֆլիւթ) եւ Մա­սիս Արս­լան­եա­նի (դաշ­նա­մուր): Բաց­ման խօս­քով հան­դէս եկաւ վար­ժա­րա­նիս տնօ­րէ­նու­հի Պէ­թի Գրաճ­եան-Եփ­րեմ­եան, որ իր խօս­քին մէջ վեր առաւ աշա­կերտ­նե­րու դի­մագ­րա­ւած դժ­ուա­րու­թիւն­ներն ու սոյն հանգր­ուա­նին նոր մեկ­նար­կի մը ազ­դան­շա­նը: Ան նշեց նա­եւ, թէ Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100ամ­եա­կի այս սե­րուն­դը, պա­հան­ջա­տի­րու­թեան ան­ժա­ման­ցե­լի իրո­ղու­թեան հա­մո­զու­մով, պի­տի շա­րու­նա­կէ իր եր­թը:

Ապա «Մեծ մայ­րի­կին յու­շե­րը» թա­տե­րա­կան ներ­կա­յա­ցու­մով աշա­կերտ­նե­րը ուր­ուագ­ծե­ցին հա­յուն իս­կա­կան կեր­պա­րը, որ բազ­մա­պի­սի կո­րուստ­ներ ու­նե­նա­լով մէկ­տեղ գի­տէ կր­կին կեն­սու­նա­կու­թեամբ գո­յա­տե­ւել:Ժագ Յա­կոբ­եա­նի «Մենք»ը եւ Սա­միր Թահ­հա­նի «Հա­լէպ» եւ «Խա­ղա­ղու­թիւն» քերթ­ուած­նե­րու խմ­բա­յին աս­մուն­քով աշա­կերտ­նե­րը կամր­ջե­ցին եր­կու ազ­գե­րու դա­րա­ւոր պատ­մու­թիւնն ու պայ­քա­րի ան­կոտ­րում կամ­քը:

Հա­յե­րէն ու­ղեր­ձը փո­խան­ցե­ցին Սա­րօ Ար­ման Չուլճ­եան եւ Սիլ­վա Ար­մա­նի Չուլճ­եան, իսկ արա­բե­րէն ու­ղեր­ձը` Անթ­ուան Սուս:

Հուսկ աշա­կերտ­նե­րը, ու­սուց­չա­կազ­մը, տնօ­րէ­նու­թիւնն ու հա­մայն­քա­պե­տը եկե­ղեց­ւոյ բե­մա­հար­թա­կին վրայ տե­ղադր­ուած Ծի­ծեռ­նա­կա­բեր­դի յու­շա­կո­թո­ղի ման­րա­կեր­տին առ­ջեւ ծա­ղիկ զե­տե­ղե­ցին, ի յի­շա­տակ Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան բիւ­րա­ւոր նա­հա­տակ­նե­րուն:

Ապա Սուր­իոյ Հայ Աւե­տա­րա­նա­կան Հա­մայն­քի Հա­մայն­քա­պետ Վե­րա­պատ­ուե­լի Յա­րու­թիւն Սե­լիմ­եա­նի ձե­ռամբ տե­ղի ու­նե­ցան վկա­յա­կա­նաց բաշ­խումն ու առաջ­նա­կարգ աշա­կերտ­նե­րու պար­գե­ւատ­րու­մը, ինչ­պէս նա­եւ յա­տուկ գնա­հա­տան­քի ար­ժա­նա­ցան հայերէն լեզ­ուի գե­րա­զանց­նե­րը:

Աւար­տին, իր սր­տի խօս­քը փո­խան­ցեց Վե­րա­պատ­ուե­լի Յա­րու­թիւն Սե­լիմ­եան: Հա­մայն­քա­պե­տը ար­ժե­ւո­րեց Հայ Աւե­տա­րա­նա­կան Բե­թէլ Երկ­րոր­դա­կան վար­ժա­րա­նի ու­սում­նակր­թա­կան աշ­խա­տան­քը եւ նշեց, որ երկ­րիս վի­ճակ­ուած չա­րա­շուք օրե­րու ար­հա­ւիր­քին մէջ գո­յա­տե­ւող այս աշա­կերտ­նե­րը մի­ան­գա­մայն կը զա­տո­րոշ­ուին Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100ամ­եա­կի սե­րունդ ըլ­լա­լով: Վե­րա­պատ­ուե­լին նշեց, թէ 100ամ­եա­կը յի­շել կու տայ մե­զի հա­յոց պատ­մու­թեան պան­ծա­լի իրա­կա­նու­թիւնը, ապա նա­եւ ցե­ղաս­պա­նու­թեան դր­դա­պատ­ճառ­նե­րը, աւելց­նե­լով, որ մեր դա­րա­ւոր թշ­նա­մին` թուր­քը իր թա­թը եր­կա­րած է այս ան­գամ սուր­ի­ա­կան ասպն­ջա­կան հայ­րե­նի­քին վրայ: Ան շեշ­տեց, որ թուր­քը եր­բեք չկր­ցաւ ազ­գե­րու գնա­հա­տան­քին ար­ժա­նա­նալ, այլ իր անու­նին ընդ­միշտ կըց­ուած պա­հեց այ­լա­մեր­ժու­թիւնը: Ապա վե­րա­պատ­ուե­լին անդ­րա­դառ­նա­լով այս տագ­նա­պա­լից վի­ճա­կին տո­կա­ցող ժո­ղո­վուր­դի ան­կոտ­րում կամ­քին` զա­նոնք «հե­րոս» ան­ուա­նեց:

Հան­դի­սու­թիւնը վերջ գտաւ «Բե­թէլ պան­ծա­լի» քայ­լեր­գով, մե­նա­կա­տա­րութ­նամբ Շո­ղեր Գեր­պապ­եա­նի, դաշ­նա­մու­րի ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ Շո­ղա­կաթ Աբարդ­եան-Սե­լիմ­եա­նի: