Զինուորական կարգի համաձայն` երեք համազարկ, հոգեւորականի շարական, աղօթք եւ բարձր գնահատանք` կատարած հայրենանուէր գործունէութեան համար. մահուընէ 75 տարի անց կը կատարուի Զօրավար Սեպուհի կտակը, եւ անոր աճիւնակալը կ՛ամփոփուի Եռաբլուրի մէջ:

Այդտեղ են Զօրավարի հարազատները, գաղափարակիցներն ու մարդիկ, որոնք ոգեշնչուած են անոր գործունէութեամբ, հայրենասիրութեամբ եւ անձնուիրութեամբ:

ՀՀ պաշտպանութեան նախարար Սէյրան Օհանեանի գնահատումով` Արշակ Նէրսիսեանը կամ Զօրավար Սեպուհը 19-րդ դարավերջի ողբերգական եւ հերոսական տարիներու հայ ազգային ազատագրական պայքարի փայլուն դէմքերէն մէկն է: “Դժուարին, հերոսական, բայց նաեւ դառը ճակատագիր է հասել նրան: Որպէս իսկական զինուոր` երբեք չդառնացաւ հայրենիքից եւ կտակեց վերաթաղուել այստեղ, եւ այսօրուանից նա կը ննջի մի բարձունքում, ուր ննջում է իր հրամանատարը` զօրավար Անդրանիկը, կը ննջի այն հերոսների կողքին, ովքեր դարավերջին պաշտպանեցին Սեպուհի ջանքերով կերտուած Հայաստանը”,-ըստ “Արմէնփրես”-ի նշած է Սէյրան Օհանեան` աւելցնելով, որ զօրավարը գաղափարի նուիրեալ էր, ներկայ էր այնտեղ, ուր Հայաստանն ու հայութիւնը:

Զօրավար Սեպուհ ծնած է 1872-ին Արեւմտեան Հայաստանի Բաբերդ քաղաքի շրջակայքի գիւղերէն մէկուն մէջ: Ազատագրական շարժումին միացած է Կ. Պոլսոյ մէջ, յետագային գործած է Արեւմտեան Հայաստանի մէջ: Յարած է Հնչակեան կուսակցութեան, 1894-էն` Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեան անդամ: Ուսանած է Տրապիզոնի ազգային վարժարանը: Ապրած եւ գործած է Կ. Պոլսոյ մէջ, 1890-ի Գում Գափուի ցոյցէն ետք անցած է Ղրիմ (Սեւաստոպոլ, Եալթա), յետոյ` Կարս, Տարօն, 1903-ին` Թորգոմի “Մրրիկ” խումբի (23 հոգի) կազմին մէջ` Սասուն: 1904 թ-ի Սասունի ինքնապաշտպանութեան մասնակից: Բռնուած է թրքական իշխանութիւններու կողմէ եւ բանտարկուած Մուշի մէջ:

Սեպուհ մասնակցած է Սասունի 1904-ի ապստամբութեան: Գործակցած է Հրայրին, Իշխանին հետ: Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութիւն կուսակցութեան IV ընդհանուր ժողովին (1907,Վիեննա) մասնակցելէն ետք մեկնած է Բաբերդ, մինչեւ 1912 գործած է Տարոսի, ապա` Կարինի, Թիֆլիսի մէջ, 1913-էն ապրած է Խարքով: Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկիզբը 21 հոգիէ բաղկացած խումբով միացած է Անդրանիկին: Եղած է հայկական 1-ին կամաւոր գունդի 2-րդ վաշտի հրամանատար: Առաջին համաշխարհային պատերազմի առաջին օրերէն մտած է հայ կամաւորներու շարքը եւ մասնակցած է Կովկասեան ճակատին վրայ մղուող կռիւներուն որպէս հայ կամաւորական 1-ին գունդի հրամանատար: Մուրատ Սեբաստացիի հետ ստեղծած է հիմնադրամ, որու նպատակը եղած է նիւթական օգնութիւն ցոյց տալ Հայոց Ցեղասպանութեան հետեւանքով գաղթական դարձած հայ ընտանիքներուն: Եղած է Հայաստանի Առաջին Հանրապետութեան խորհրդարանի անդամ եւ ճնշած է 1920-ի Մայիսեան ապստամբութիւնը: Հայաստանի մէջ խորհրդային կարգեր հաստատուելու հետեւանքով գաղթած է ԱՄՆ, ուր մահացած է 1940-ին: