Անցնող շաբաթավերջին Նոր Սիսի Ս. Սարգիս եկեղեցւոյ  անուանակոչութեան տօնն էր: Առ այդ, շաբաթ առաւօտեան ժամը 8:30-ին տեղի ունեցաւ ոչխարներու զենում, որուն յաջորդեց աւանդական մատաղի պատրաստութիւնը, որ տեւեց մինչեւ երեկոյեան ուշ ժամերը: Նոյն օրը երեկոյեան եկեղեցւոյ մէջ տեղի ունեցաւ հսկումի արարողութիւն, որուն յաջորդեց գեղարուեստական յայտագիր եկեղեցւոյ շրջափակին մէջ` կատարողութեամբ Մանօ Մինասեանի եւ եկեղեցւոյ դպրապետ Վազգէն Քենտիմեանի:

Կիրակի առաւօտեան Արագածի ակումբին մօտ  տեղի ունեցաւ ժողովրդային ընդունելութիւն` ի պատիւ Լիբանանի հայոց թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեանի: Այնուհետեւ ՀՄԸՄ-ի շեփորախումբին առաջնորդութեամբ թափօրը ուղղուեցաւ դէպի «Ազիրեան» ակումբ, ապա Ս. Սարգիս եկեղեցի, ուր առաջնորդ սրբազանը մատուցեց Ս. պատարագ:

Իր քարոզին մէջ առաջնորդ սրբազանը լուսարձակի տակ առնելով Ս. Սարգիս զօրավարի կեանքը ըսաւ, որ ան 4-րդ դարուն ապրած սուրբ մըն էր, ծագումով յոյն, որ իր կատարած քաջագործութիւններուն շնորհիւ Հռոմէական կայսրութեան մէջ ինքզինք հաստատած էր եւ իրեն յանձնուած էր Կապադովկիոյ ղեկավարութեան կարեւոր գործը: Առաջնորդ սրբազանը պատմական ակնարկ մը նետեց այդ ժամանակաշրջանին վրայ, երբ Յուլիանոս կայսեր օրով քրիստոնէութիւնը հալածանքի առարկայ դարձաւ հռոմէացիներուն կողմէ: Ս. Սարգիս զօրավար ստիպուեցաւ Հայաստան ապաստանիլ, որմէ ետք Պարսկաստան, ուր իր քաջութեամբ եւ նուիրումով համբաւաւոր դարձաւ: Սակայն երբ պարսիկները իրմէ պահանջեցին, որ հրաժարի քրիստոնէութենէն, ան ոչ միայն պահեց իր հաւատքը, այլ բանակին մէջ սկսաւ տարածել քրիստոնէութիւնը, որուն իբրեւ հետեւանք նահատակուեցաւ իր որդւոյն`

Մարտիրոսի եւ 14 հաւատարիմ զինակիցներու հետ, ահաւոր տանջանքներէ ետք:

Առաջնորդ սրբազանը հարց տուաւ, թէ ներկայիս ինչպիսի՞ հաւատքով եւ գիտակցութեամբ կը պահենք նուիրական սրբութիւնները, աւանդները, զորս ժառանգեցինք մեզ նախորդող սերունդներէն: «Մեր նախահայրերը այս աշխարհի տագնապներուն մէջ փնտռեցին ու գտան այնպիսի արժէքներ, որոնք իրենց յաւիտենական կեանք պարգեւեցին: Անոնք սրբութիւն փնտռեցին եւ սուրբ պահեցին իրենց կեանքը», հաստատեց սրբազանը` աւելցնելով, որ 4-րդ դարէն ի վեր կը պահենք յիշատակը Ս. Սարգիսի եւ իր հետեւորդներուն, որովհետեւ անոնք մեզի կը ներկայանան իբրեւ հաւատքի ախոյեաններ: Շահէ եպս. Փանոսեան ըսաւ, որ սուրբերը մեր կեանքին մէջ կ՛ապրին ոչ իբրեւ անցեալի յիշողութիւն, այլ` իբրեւ ուղեցոյց եւ առաջնորդութիւն մեր կեանքերուն համար: Անոնք դարեր առաջ ապրեցան եւ իրենց օրինակը մեզի աւանդեցին, որպէսզի այդ օրինակին հետեւողութեամբ մենք մեր կեանքը ձեւաւորենք եւ իրենց հաւատքին ուժգնութեամբ այդ կեանքը ապրինք այս աշխարհին մէջ: «Անգիտակից կեանքը անկասկած կը քայքայէ մարդ արարածը ֆիզիքապէս եւ բարոյապէս»,   շեշտեց առաջնորդ սրբազանը եւ եզրափակելով իր խօսքը Ս. Սարգիսի տօնին առիթով կոչ ուղղեց եկեղեցւոյ կից գտնուող վարժարանին, նաեւ եկեղեցւոյ շուրջ գտնուող կառոյցներուն եւ ակումբներուն շուրջ շարունակել մեր կեանքը, որպէսզի այդ կեանքը ըլլայ հաւատարիմ ընթացք նախորդ սերունդներու օրինակին եւ Աստուծոյ կամքին նկատմամբ:

Պատարագի աւարտին կատարուեցաւ մատաղօրհնէք:

Այնուհետեւ «Ազիրեան» ակումբի սրահին մէջ մատուցուեցաւ սիրոյ սեղան: Ս. Սարգիս եկեղեցւոյ թաղականութեան ատենապետ Գէորգ Թղըլեան բարի գալուստի իր խօսքին մէջ յայտնեց, որ տօները առիթ են անդրադառնալու մեր առաքելութեան եւ թօթափելու մեր ազգային ու հոգեւոր արժէքներուն նկատմամբ անտարբերութիւնը` աւելցնելով, որ եկեղեցին հարազատ տունն է բոլոր հաւատացեալներուն, որոնք կառչած կը մնան անոր եւ կը ծառայեն առանց վարանելու: Անդրադառնալով Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ Ա. վեհափառ հայրապետին կողմէ 2016 տարին «Ծառայութեան տարի» հռչակելու քայլին` Գ. Թղըլեան յայտնեց, որ ծառայութեամբ կառոյց մը կը զօրանայ ու կը բարգաւաճի: Աւարտին ան շնորհակալական խօսք ուղղեց սրբազան հօր իր ներկայութեան համար, նաեւ շրջանի կառոյցներուն, որոնց աջակցութեամբ այս տարի եւս կարելի եղաւ իրագործել Ս. Սարգիսի օրուան տօնախմբութիւնը:

Այնուհետեւ գործադրուեցաւ գեղարուեստական յայտագիր, որուն իրենց մասնակցութիւնը բերին Քրիստինա Սրապոնեան` ասմունք, Վազգէն Քենտիմեան` երգ: Ներկայացուեցաւ նաեւ ազգային հայրենասիրական երգերու փունջ մը:

ՀՅԴ Լիբանանի Կեդրոնական կոմիտէի ներկայացուցիչ, երեսփոխան Յակոբ Բագրատունի իր սրտի խօսքին մէջ ըսաւ, որ այսօր տօնական օր է, կրօնական սուրբի տօն է, սակայն մեզի համար կրօնական տօները նաեւ ազգային նշանակութիւն ունին` աւելցնելով, որ եթէ Սիսի թաղամասին մէջ Ս. Սարգիս իր անունով եկեղեցի ունի, բայց նաեւ ան պաշտպանն է այս թաղամասին եւ շրջակայ թաղերուն:

Երեսփոխան Բագրատունի խօսքը ուղղելով ներկաներուն ըսաւ. «ա) Դուք ժառանգորդներն էք այս թաղամասին մէջ այն հայերուն, որոնք իրենց ուսին վրայ քար, աւազ եւ տախտակ կրելով կառուցեցին եկեղեցի, ակումբ, միութիւն:  Այս թաղամասերը կառուցուեցան աղաներով, բանուորներով, մեծատուներով եւ շինականներով, բայց բոլոր թաղեցիներուն մասնակցութեամբ: Բոլորս միասնաբար պարտաւոր ենք այդ ժառանգը կանգուն պահել. բ) Դուք ժառանգորդներն էք այս թաղամասերու պաշտպանութեան համար ինկած մեր նահատակներուն. Արագածէն մինչեւ Սիս, մինչեւ ժողովրդային բնակարաններ: Այս շրջանները եղան առաջին պարիսպը մեր հայկական դիմագիծի պահպանման: Այդ նահատակները ինկան մեր շրջանը պաշտպանելու համար. մեր հայկականութիւնը քանդելու, մեր ազատ կամքը ոտնակոխ ընելու, մեր ինքնուրոյն դիմագիծը հարուածելու ձգտումներուն դէմ, եւ մենք պարտաւոր ենք յարգելու անոնց նահատակութիւնը: Անոնք արեամբ պաշտպանեցին մեր շրջանները պատերազմի օրերուն: Խաղաղութեան օրերուն մենք այս շրջանները կը պարպենք շահադիտական ձգտումներով: Մենք` այսինքն` Սիս, Արագած, շրջակայ թաղամասեր եւ լիբանանահայութիւնը ամբողջ, պարտաւոր ենք մեր շրջանները պահել հայահոծ. գ) Հայկական աւանդները պէտք է պաշտպանուին այս շրջաններուն մէջ, այնպէս ինչպէս գեղարուեստական յայտագիրին մասնակիցներ  ը սքանչելի կերպով ներկայացուցին հայկական աւանդը եւ վերյիշեցուցին շրջանի կարեւորութիւնը», շեշտեց երեսփոխան Յակոբ Բագրատունի:

Ապա խօսք առնելով Լիբանանի հայոց թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեան յայտնեց, թէ հաւաքուած ենք մեր հայրենասիրական աւանդներով եւ սովորութիւններով միասնաբար օր մը անցընելու, որովհետեւ իրարմով ըլլալուն մէջ է արժէքը: Ան ըսաւ, թէ մեր ժողովուրդի կեանքին մէջ դժուարութիւնները անպակաս եղած են, հետեւաբար եզակի երեւոյթ մը չնկատենք մեր դիմագրաւած դժուարութիւնները եւ մեր կեանքին մէջ չզոհենք, ինչ որ պարտաւոր ենք պահել եւ ոտնակոխ չընենք մեր հոգեւոր եւ ազգային սրբութիւններն ու աւանդները, որոնց համար մարդիկ արեան գնով պայքարեցան: «Մեր ինքնութիւնը եւ ազգային դիմագիծը դարերու պայքարներով պահպանուած իրականութիւններ են, որոնք պէտք չէ զոհուին, որոնց դիմաց մենք պատասխանատու կը զգանք: Այսօրուան դժուարութիւնները ոչինչ են մեր նախորդ սերունդներու դիմագրաւած դժուարութիւններուն դիմաց» հաստատեց առաջնորդ սրբազանը` հաստատելով, որ մեր տոկունութեան դիմաց, մեր դժուարութիւնները պիտի փարատին:

Այս մասին կը յայտնէ Ազդակ: