Նախապատերազմական Հալէպի մարդաշատ փողոցներուն մէջ Աւետիք Պայրամեանի անունը արծաթագործութեան ոլորտին մէջ որակի եւ արհեստավարժութեան «հոմանիշն» էր:

Այս մասին կը  գրէ abc.net.au կայքը` անդրադառնալով աւստրալական Սիտնիի մէջ հաստատուած հայ գաղթականի կեանքի պատմութեան:

Յայտնի է, որ Պայրամեան արծաթագործներու տոհմէ է. այս արհեստին  տիրապետած են դեռեւս անոր  նախահայրերը:

Սուրիոյ մէջ  սկիզբ առած պատերազմէն ետք ան ստիպուած  եղած է Աւստրալիա տեղափոխուելու, ուր 2 տարի շարունակ չէ կրցած իր ոլորտին մէջ աշխատանք գտնել:

Բայց այժմ ան գտած է իր երազած գործը` աշխատանքի անցնելով Աւստրալիոյ վերջին աւանդական արծաթագործական W.J. Sanders արհեստանոցին մէջ:

Արհեստանոցի տէրը` Տենիս տէ Մութը, որ հայ փախստականին մտերմիկ Աւօ կը կոչէ, անմիջապէս գնահատած է անոր մասնագիտական հմտութիւնները:

«Անոր աշխատանքն ուղղակի հրաշալի է: Ան նորարարութիւններ կ’իրագործէ: Ունինք երեք աշակերտ, որոնց կրնայ նոր բաներ սորվեցնել»,- tert.am-ի փոխանցմամբ` պատմած է աւստրալացին:

Ան շատ երջանիկ է, որ իր գործի վարպետ Պայրամեան հարուստ գիտելիքները պիտի փոխանցէ արծաթագործներու նոր սերունդին:

«Այնչափ կարեւոր է, որ այս գործը շարունակող կայ եւ որ Աւոյի պէս մարդիկ կը դաստիարակեն երիտասարդ սերունդը»,-շարունակած է Տէ Մութը:

Աղբիւրը կը նկատէ, որ սիտնիյեան արհեստանոցը լեփ-լեցուն է վերանորոգման իրենց հերթին սպասող արծաթեայ իրերով: Դարակներէն մէկուն դրուած է փորագիր գաւաթ, որ պիտի դառնայ «Աւստրալիա օփըն»  թենիսի մրցաշարի յաջորդ տարուայ մրցանակը:

Աւետիք Պայրամեան սկսած է արծաթագործութեամբ զբաղուիլ 14 տարեկանէն` քեռիին հալէպեան արհեստանոցին մէջ: 2002թ. ան բացած է իր խանութը, որ պատերազմէն ետք աւերակներու  վերածուած է:

Պայրամեանի ընտանիքը նախքան Աւստրալիա տեղափոխուիլը Սուրիայէն Պէյրութ  փախած է:

«Դուք գաղափար անգամ չունիք, թէ որքան դժուար է կեանքդ յետեւ ձգել, ձեռնունայն գալ այստեղ ու աշխատանք գտնել»,-կիսուած է արծաթագործը` նկատելով, որ աշխատանքը սիրելու ու աշխատասէր  ըլլալու պարագային մարդն անպայման յաջողութեան կը հասնի: