Մարտ 28-ին ԱՄՆ Պոսթըն քաղաքին մէջ իր մահկանացուն  կնքած է ՀՀ վաստակաւոր ուսուցչուհի, Քեմպրիճի Սբ. երրորդութիւն եկեղեցւոյ հայկական կիրակնօրեայ վարժարանի ուսուցչուհի Ատելայտա Հովէեանը, որ օտար ափերու վրայ մեծցող հայ մանուկներուն, պատանիներուն ու աղջիկներուն հայրենադարձութեան, մայրենի լեզուի հանդէպ սիրոյ ու ազգային  գիտակցութեան ձեւաւորման ուղղութեամբ մեծածաւալ աշխատանքներ  իրականացուցած է:

Կը ցաւակցինք Ատելայտա Հովէեանի ընտանիքի անդամներուն, հարազատներուն` մաղթելով համբերութիւն եւ հոգիի ամրութիւն:

Ատելայտա Հովէեան ծնած է 1941թ յունուարին` նոր Պայազետի մէջ, այժմ` Գաւառ:

Գերազանցութեամբ աւարտած   դպրոցը, ուսումնարանը, Երեւանի պետական համալսարանը: Աշխատած է Հր. Աճառեանի անուան դպրոցին մէջ` որպէս հայոց լեզուի եւ գրականութեան ուսուցչուհի: Այնուհետեւ տեղափոխուած է Ամերիկայի Միացեալ նահանգներ, շարունակած ուսուցիչի նուիրական գործը` աշխատելով Քեմպրիճի Սբ. երրորդութիւն եկեղեցւոյ հայկական կիրակնօրեայ վարժարանին մէջ:

Տիկին Հովէեան Հայաստանի Հանրապետութեան գերագոյն խորհուրդին կողմէ արժանացած է հանրապետութեան վաստակաւոր ուսուցիչի պատուաւոր կոչման:

***

Յ.Գ Ստորեւ կը ներկայացնենք Ատելայտա Հովէեանի գրած բանաստեղծութիւնը.

Արարատի գագաթից մի ափ ձիւն բերեցի,

Շատ էր այրող ափս, բայց ձիւնը չհալուեց,

Դրի իմ սենեակում` բուխարիիս կողքին,

Բայց ձիւնը չհալուեց, այլ ալիքուեց լոյսի ցնո՜րք մի հեղեղի,

Ես հանգցրի բոլոր կրակները իմ տան.

Անմեկնելի՜ հրաշք. լոյս էր տանս ու տաք,

Ու ծաղկունք էր տանս` տարին բոլոր:

Անգամ գիշերների բոլոր երազներս`գունաւոր ու շքեղ,

Ու ողջ կեանքս ասես սիրոյ, յարատեւման խորհրդով էր լցուել…

…Մի ասի ձիւնը այդպէս

Մի խենթ սիրտ էր պահում յաւերժօրէն,

Ինչպէս լեռն այն պայծառ գուրգուրել է, պահել

Մի ողջ ժողովրդի` անթիւ՜, անթիւ՜ դարեր …

Օրհնում եմ քեզ, անսու՛տ երազներիս հովիտ,

Մի բուռ նշխար, մի ափ ձիւն դու Արարատի,

Ապրի՛ր ինձ հետ ընդմիշտ, ապրի՛ր դու իմ կողքին,

Թող կարօտը սրտիս յորդի այսպէս ցնծուն

Քո տաք, քո կենարար յաւերժական սառցից

Ու դառնայ երգ հայկական,

Դառնայ սէր ու երազ,

Ու  լո՜յս  դառնայ…