Իտալացի զօրավար, ծերակուտական Ռիչիոտի Կարիպալտին (1847-1927) Իտալիոյ ազգային հերոս Ջուզեպպէ Կարիպալտիի կրտսեր որդին է: Ան բազմիցս որպէս զինուոր կռուած է հօր հետ կողք-կողքի: 1870-ին ֆրանս-պրուսական պատերազմի ժամանակ կռուած է Ֆրանսայի կողմէ:

1887-1890-ին եղած է Իտալիոյ խորհրդարանի անդամ:

1897-ին Ամիլկար Չիպրիանիի հետ կարիպալտական 1300 մարտիկներու գլուխն անցած յոյն-թրքական պատերազմի ժամանակ կռուած է թուրքերու դէմ:

1912թ. Պալքանեան պատերազմի ժամանակ ան իր երեք որդիներուն հետ, շարունակելով Կարիպալտիներու ընտանիքի աւանդոյթը, ստեղծած է նոր 1200 հոգինոց ջոկատ եւ մարտնչած յանուն Յունաստանի:

«Հայերն այսօր»-ը իր ընթերցողի ուշադրութեան կը ներկայացնէ անոր խօսքը` ուղղուած «Դրօշակ»-ին /1899, N3, էջ 34/:

ԶԷՆՔԸ  ՁԵՌՔԻՆ

Խաղաղութեան խորհրդաժողովին դիմելը բացարձակապէս անօ­գուտ կը կարծեմ: Այդ ժողովը կը հրաւիրուի ռուս ինքնակալի նա­խաձեռնութեամբ, որ խաղաղութիւն քարոզելու իսկ պահուն կը ջնջէ իր ընդարձակ կայսրութեան մէջ գոյութիւն ունեցող նուազագոյն իսկ ազատութիւնը (կ’ուզեմ նշել Ֆինլանտայի օրինակը). այդ իրողու­թիւնը ապացոյց մըն է, որ անոր առաջարկութեան տակ  ծուղակ մը թաքնուած է ի վնաս ժողովուրդներու արդարութեան, ազատութեան եւ ան­կախութեան:

Եթէ հայերը, ինչպէս եւ միւս ժողովուրդները, որոնք այսօր կը կրեն Թուրքիոյ բռնութեան լուծը, կ’ուզեն ազատ ըլլալ, արդարու­թեան եւ մարդկայնութեան այդ գործը պէտք է պահանջեն զէնքերը ձեռ­քերնին:

Եւրոպական դիւանագիտութեան միայն այդ կերպ կարելի է ստիպել, որ լսէ թշուառ ժողովուրդներու ձայնը:

Այդպէս ըլլալու պարագային ես եւ իմ բարեկամներս մեզի կը դնենք դժ­բախտ հայ ժողովուրդի տրամադրութեան տակ, որուն հետ է մեր ամբողջ համակրութիւնը:

Միշտ հաւատացէք անկեղծ բարեկամութեանս:

Հռոմ, 27 Մարտ, 1899

Ռիչիոտի Կարիպալտի

Աղբիւրը` ՍԵՒ ԳԻՐՔ  /ՆՇԱՆԱՒՈՐ ՕՏԱՐԵՐԿՐԱՑԻՆԵՐԸ ԹՐՔԱԿԱՆ ՈՃԻՐՆԵՐՈՒ ԵՒ ՀԱՅՈՑ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ/